küçük yolcu

yasadýþý bir özlemin göðsümde belirmesi bu.
ben çatýsý uçmuþ balkonlarýn gül yüzlü çocuðu.
gözlerimde anne kokusu.
yüreðim iþgal edilmiþ bir gecekondu.

þeker vermeyin bana,
yaþým deðilse de acým büyük.

saçlarým kirli,
ve ellerim bulanýk biraz.
yaþýtlarýmdan daha büyüðüm ben,
parklarda koþuþturmak deðil sevincim.
bir mezar baþýnda sabahlamak.

ben yetim bir çocuðum,
ben öksüz bir oðulum.

tren raylarý uzanýr buradan kasabalara,
kaçýp kaçýp giderim babama.
biletsiz yolcusuyum cam kenarlarýnýn.
yamalý papuçlarýma bakýp geç der
görevli amca.
akþama geç kalma der babam,
sýrtýmý sývazlar önce,
selam söyler anneme.
bir buket özlem býrakýrým topraðýna babamýn.
yine bir kara trende kaçak yolcu olup dönerim.

gün geçmez,
annemin yanýnda alýrým soluðu.
onun topraðý daha ince,
ellerime taþ batmadan gezinirim teninde.
üþütme der.
kavga etme der.
sabret,
bir gün kavuþacaðýz seninle.
onun da göðsüne bir öpücük kondururum,
kokumu býrakýrým, annem kokumu çok sever.

ben yetim, ben öksüz.
ben ölümü iki kez tadan küçük çocuk.
iki toprak arasýnda,
eski papuçlarýyla hasret dokuyan.

daha sýra bana gelmeden,
ölümün benden aldýðý ne çok.
ben ölsem bugün,
kaybedeceðim hiçbir þeyim yok.

ben çatýsý uçmuþ balkonlarýn gül yüzlü çocuðu.
gözlerimde anne kokusu.
yüreðim iþgal edilmiþ bir gecekondu.
ben iki ray arasýnda hep kaçak
küçük bir yolcu.

- Abdullah Cemek


Sosyal Medyada Paylaşın: