Yine bir sonbahar
Yine sararýp dökülüyor yapraklar
Yine hazýrlýk var yeni bir kýþa
Yine yalnýzlýk monoloðu ki hepsi ayrý evlerden
Üzerimize üzerimize koþar suskun kelimeler
Ve içine hapsolacaðýmýz o koza
O bal peteði aþk ki onu da vurur don
Dýþý ayaz duvarlarýn poyraz kasýrga
Sele döner yaðmurlar götürür son yazý da
Ahh yine bir sonbahar ölü bir sonbahar ruhu
Sararmýþ yapraklarý örten çýplak aðaçlara
Beyaz pelerinler giydiren zemheri
Senden kalan son argüman
Siner ayazýn kokusu evlerin avlularýna
Artýk ne çiçek kokularý ne böcek sesleri
Göç telaþýndayken kalan son kuþlar
Her yan saðýr her yan dilsiz
Ýzi kalmamýþ o sýcacýk yazýn þahitsiz delilsiz
Ne de o sýmsýcak yaz aþklarýndan en ufak bir iz
Yapýþkan bir hüzün sarmýþtýr artýk her yaný
Þehrin kenar mahallerinden yayýlan mukoza
Zift olur yapýþýr sonbahara
Piyanoda hazan yapraklarýna basarken tuþlar
Çilleler çýkmaz sokaklar yokuþlar
Acemi hayatýn son sakarlýðý beceriksiz rötuþlar
Þehri terketmede göç telaþýndaki son kuþlar
Yüksel Nimet Apel
3/Mayýs/2015/Pazar/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.