bir gencin dramı.

/Her coðrafya yaþamaya muktedir deðildir
Ve her coðrafya kendi senfonisini hissettir./


Bir memurdu.
Tebessüm eden gözleri
unutulmuþ bir sahil kasabasýnda
kendi kimliðini kazanmýþtý.
Münzevi sahillerde
akortlu dalgalarýn çaldýðý
ebrulu þarkýlarý eskiz tablolarýna yerleþtirirken
Bir çocuk misali heybesine
hayatýn bütün renklerini istifliyordu.


Mutluluk sanki ayaklarýnýn ucundaydý hep
Ve Her gece bestesi okunan bütün þarkýlarýn içine
Bu ezgisi kulaða hoþ gelen alaturkalarý
Bütün coðrafyalarýn bir umudu
ve senfonisi olarak düþlüyordu.
Oysa her coðrafyanýn kendi düþü,
içinde saklýydý.


Henüz gençti bunu anlayamazdý.
tanýmak için bu düþlerin saklandýðý
coðrafyalarýn yitik þehirlerinde
bir bulvardan, diðer kaldýrýma geçerken
bunu hissetmesi elzemdi.


Ve Bir gün göçmen kuþlar misali
bu sahil kasabasýný terk ederken
bürokrasinin kendine köle ettiði
Bir seyyahýn ruhu gibi
bilinmedik bu coðrafyalarýn
Kokusunu hissetmek adýna
bilmem kaç fersah yol tüketti.


Hani Yollar heyecanlý olur
düþmeden yapraklarýn dallarýna henüz
anlaþýlmaz, toynaklar deðmeden topraklara..


dudaklarýna deðen gülücükler gibi
düþtü bu topraklarýn bilinmedik kara bahtýna..
ilk gece nasýl sabahý getirdi bilmiyorum ama
sonraki günler elinden düþmeyen
kitaplar bile günü kotaramýyordu.


Sanki kýyamettin gölgesine
bodoslama düþüvermiþti.
Piþmanlýk da fayda etmiyordu
Ve bir çýkýþ da yoktu.
Çýkýþý olmayan bu ömrün yangýnýnda
Yaþamak zorundaydý.


Yaþamak baþka bir kimliðe bürünürken
Senden her gece bir parça koparýr
Bütün sevinçlerini bir ömrün yaftasýnda
Öyle eritir ki bal mumu olsan
Direnemezsin,örs olsan çekiç sesleri ile ezilirsin.


Ezilmek zannetmeyin ki
birinin hakareti ile karþý karþýya kalmaktý
Ezilmek,paramparça olan
tebessümlerin ve duygularýn
Bir þehrin kaldýrýmlarýna
sulu sepken serpiþmesiydi.
Damla damla akan gözyaþlarýydý.


Gözyaþlarý umudun döküldüðü yaðmurlardý
Bir masumiyetin belgesiydi özlenen sevinçler için..
Oysa her þey geride kalmýþtý.




ve þimdi kaldýrýmlarýnda dolaþýrken
her gün biraz daha soluyan ömrün acýlarýný
yüreðinin basýlmadýk mavilerinde hissediyor
her akþam bitap acýlarýn dolaþtýðý sokaklarda
nefes almayan ruhunun bir intihar gibi
parayonak nöbetlerle onu nasýl sarstýðýný
kaskatý kesilen gözlerinden anlýyorum..


ve bu yüzden diyorum ki
her coðrafya kendi kýyametini hazýrlar.
Ve her coðrafya kendi suretini giydirir insana.

mayýs 3
Sosyal Medyada Paylaşın: