Me
Yaktı Beni Hicranıyla
Yaktý beni hicranýyla, niraneye döndürdü yar .
Yýktý gönül sarayýný, viraneye döndürdü yar.
Çektirdi hep bana âhý, göstermedi hiç sabâhý,
Ah! bu kalb-i beytullâhý, puthaneye döndürdü yar.
Þu gönlümü hep hûn etti, her güzele meftûn etti ,
En sonunda mecnûn etti, divaneye döndürdü yar.
“Vahdet, kesrettedir” dedi , “vuslat, hasrettedir” dedi,
“Bu aþk, uzlettedir” dedi, biganeye döndürdü yar.
Her sokaðýn hep baþýnda, her sabahýn hep beþinde,
Koþtum durdum hep peþinde, avareye döndürdü yar.
Çaresiz kulun kim kesi, , ah eden sesi kim, sesi
Yok mudur ki bir kimsesi, turabeye döndürdü yar,
Canan olur mu hiç cansýz, damar atar mý hiç kansýz
Ýmkanlýyý bir imkansýz, harabeye döndürdü yar.
"Tevhid olmaz" dedi, "eþle", "kalbinde put; üçle beþle",
Yaktý beni bu ateþle, pervaneye döndürdü yar
Tutmadan aþkýn dizini, çözmeden daha gizini,
Kaybettirdi hep izini, hicraneye döndürdü yar.
Sin, içimde ey aþk ! git, sin; çýkma artýk gizlen gitsin,
Derken artýk hasret bitsin, hüsraneye döndürdü yar
Özden için vuslat zan mý , ya bu gönül mülkü han mý,
Gelen giden hep mestan mý, meyhaneye döndürdü yar.
06.11.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Özden BİÇER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.