Büyümek isterdik Kalp yarasýnýn diz yarasýndan daha cok kanattýgýný bilmeden. Ve büyümek isterdik, Yalnýzlýgýn çocukluk kadar güzel olmadýgýný bilmeden. Ama ögrendik, Yani ögrettiler. Þimdi büyüdük, Ama hep agladýk, Her karanlýk gecenin sabahýný beklerken. Aðladýk, yastýk örtüleri ýslanana dek. Ve yalnýzdýk, Herkesin mutlu yuvasýnda huzurla uyudugu gecelerde Duvarlara aðladýk, Boyasý dökülene, sývasý çözülene dek. Tavanla sevgili olup, yorganla sýrdaþ olduk. Anlýyormuþ gibi yapanlarýn yeri olmadý yanýmýzda. Gerçekten anlayan aradýk, bulamadýk. Anlayanýn aramakla bulunmayacagýný anladýk çok sonra. Ve anladýklarýmýz, çocukken anlamadýgýmýz her þeyin cevabýydý. Anladýklarýmýz, Bizi büyütenlerdi. Ve anladýk ki Büyümek istemek aslýnda çocukluktu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ADSIZ KULLANICI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.