İntihar

Acýyla buruþturdu yüzünü
Aðýz dolusu küfürler savurdu
Çöktü olduðu yere
Geride kaldý çocuklar
Bir þehrin gürültüsüne saðýrdý
Doðan güneþe kayýtsýz
Gözden kaybolmaya baþladý umutlarý
O zaman anladý gerçekti
Hiçbir gerçek bu kadar sýkmamýþtý canýný
Keþke yalan olsaydý diye içerlendi
Kalkmaya çalýþtý
Çakýldý olduðu yere
Kulaklarýnda hep ayný ses
Çok mutlu diyorlardý
Ýtirazý yoktu mutlu olmasýna
Gözleri baþka gözlere bakýyormuþ
Eli eline deðiyormuþ hani
Pis bir yalan demiþti içinden
Yapamazdý hani böyle çarçabuk
Boþuna düþünmüþtü bu kadar
Bahane ile avunamazdý ya
Yapmýþtý iþte
Þimdi dünya dardý bedenine
Yüreðini söküp atmak istiyordu
Akbabalara parçalatsa kendini
Böyle gitmezdi gücüne
Sonra döndü
Bitiþini izliyordu sokaklar
Loþ ýþýklarýn altýndan geçti
Saptý þehirden
Bir uçurum kenarýnda durdu
Yanaklarýnda tek damla yaþ vardý
Gözlerini dik uçuruma çevirdi
Ayaðýný öne doðru götürdü
Sonra yerdeydi çakýlmýþtý kanlar içinde
Ertesi gün gazateler yazmýþtý
Üçüncü sayfaya büyük bir resmini koyaraktan
Kimliði belirsiz sahipsizdi diye
Kimsesiz kalmýþtý
Beklemekle bir ömür geçirmiþti
Biliyordu gelmeyecekti
Ölümü acýydý yalnýzlýða
Ýhanete müjde gibiydi

Sosyal Medyada Paylaşın: