Bir aralýk soðuðunda, titriyordu akþamlar.. Bir bomba kahrýndan parçalanýyordu! Ramalah’ta; Silah silahlýðýndan utanýyor… Ýnsan insanlýðýndan utanmýyordu!
Kan bulaþýyordu, Filistinin taþýna topraðýna… Özgürlük bir türkü, dilden dile söyleniyordu. Bir karýþ topraðýn bedeli, kanla ödeniyor. Gazzede; Kadýnlar çocuklar ölüyordu!
Büyük salonlarda, küçük adamlar konuþuyor... Dünya dönüyor, dünya gülüyordu! Acý çýðlýðýný duyarlarken Filistinin… Kimsenin kýlý bile kýmýldamýyordu!
Bir ülkenin kan sýzýyordu bayraðýndan! Kimse haliniz nedir diye sormuyordu! Bu insanlýk ayýbýný, daðlar taþlar görüyor… Hiç bir insan evladý görmüyordu!
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖMER YÜCEKAYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.