Ezeli ebedi sevdiðim, adýný sevdiðim
Hiç istemez miydim seni çok önceleri görmek
ben sana ben sana seksende geldim
sen beni sevsen de sevmesen de
özledim yine ben sana geldim
ben beni ben seni ben tek sende gördüm
istemez miydim o mubarek topraðýna yüz sürmek
eyy Ýstanbul camilerin minarelerinle saraylarýnla
fakirin zenginin sana sevdalý insanlarýnla
denizlerin sahillerin adalarýnla eyy Ýstanbul
eyy Ýstanbul aþkým benim öz vataným
malým mülküm sensin varsa da bir kuru caným
n’olmuþ sana böyle ne oldu sana böyle
deðiþti o güzellim siluetin sararmýþ benzin
solmuþ yeþilliklerin
nicedir bilinmez oldu kýymetin eyy Ýstanbul
sana dokunan bu ellerin çürümüþ bu zihniyetin
bu mütecaviz illetin sabrýný ver Allah’ým medet
bu nasýl illet bu nasýl salgýn bir hastalýk
yüce yaradaným Allah’ým bu azgýn kullarýný kahret
þimdi uzaklardan bakmak sana ne acý
hiç bir þey yapamamak boyun bükmek
her geçen gün deðiþen çehrenle tanýnmaz oldun
dün bir resmini gördüm kahroldum
gökdelenler mýzrak misali saplanmýþ
mavi masmavi narin göðüne batmýþ böðrüne
elim koynumda kaldým öylece
eyy Ýstanbul bir hüzün mevsimi gibi içime doldun
hýçkýrýklarla aðadým aðladým delice
aðladým aðladým iþte öyle elim koynumda
çaresiz büküp boynumu aðladým delice hýçkýrýklarla
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.