Şafak Konçertosu

I.
Evet, nasýl anlatsam
Bir ev yanýyor ve benim yalnýzlýðým,
Gitgide çirkinleþiyor
Ýri dudaklý hiçlik kadýnlarý da yaþlandý
Seni ya da beni
Olmuþ bir bitmiþlik gibi
Seviyor bütün çiçekler.

Sokak konçertolarý bizim deðil
Senin unutulmuþ melodilerin daðlarý deldi
Bak! Þimdi orada uyumalýyým
Çünkü daðlar bizim olurdu
Günbatýmýnda.

Duydunuz mu, evet, duydunuz
Ben bugünü aðlamaya ve yalnýzlýða adýyorum
Güzel güneþin iri oklu yaylarý
Bahçede henüz doðmamýþ incirler
Demek istediðim
Bir gün bütün ölümler, acýlarý dindirecek.

II.
Çiçekler küçükken sonsuzluða borçlandý
Batýsýna yerleþen sahte dolunay!
Göz kapaklarým seni artýk tanýmýyor
Ve bir bakýma,
Okumuyorum artýk sevdiðin þiirleri
Ah! Kalbimden geçen kurt sürüleri
Þimdi þuradalar
Þimdi öte taraftalar
Gündüzü seslendirir gibi
Sevdiðim o kokunu almak.

Küçük Ayasofya ve küçük su bardaðý
Uyandým, az önce
Yaþlýlýktan olsa gerek adýmý unuttum
Sanki dünyada hiç kimse ölmüyormuþ gibi
Birden geçiverdim gökyüzünden

- saçýný düzelt
- gözlerindeki çukurda ruhum gömülü
- sen gülersen çiçekler yeniden doðar
- akþamüstü seni sevmek istiyorum

O yýl, Beyrut’tayken
Unutmak adýna hatýrlatmalar gerçekleþtiriyorum
Kalýn elli restorant iþçileri
Ve emeklerindeki alýnteri.
Çoðu zaman, zamanla unutuluyorum
Bir hiçliðe dönüþüyor ellerimdeki terin
Sana emekleyerek gelmek isterdim
Kýz çocuklarýna yakýþan gülüþlerin
Bir hayat ötede, hemen ölüyorum.

III.
Senin boynuna en güzel
Güzel annemden kalan kolyeler
Çarþý-pazar hoþgörü fýrtýnalarýna yontuldum
Kýþtan kalma bir bitkiyi alýp
Hasta yataðýný düzeltircesine
Diþ aðrýsýnýn kalp aðrýsýndan büyük oluþuna
Ovuþturarak oluþturduðum yaz gülüþün
Kýsaca söylemem gerekirse çok özlüyorum seni

- saat beþte mi kalkacak otobüs
- saatim hiç beþe gelmiyor ki!

Ve seni bulamýyorum
Öylece ellerim rüzgarla savaþýyor
Kayýp ruhuma diktiðim düðmeler
Yerden yukarý çizdiðim gökyüzü
Doðrusunu söylemek gerekirse
Yalnýzlýðým ölümle betimleniyor.

Sosyal Medyada Paylaşın: