Yaratılışa Nidalar IV

I.
Beni gömsünler!
Yanaðýndan þakaðýna þafak doðarcasýna
Birde antreler boyu özlemek için

Ölmeyi yeðlerim geceleri
Çünkü bilimsel teoriler ýþýklara dokundu
Seni bir þehri zapteder gibi seviyorum

Bozgun günlerine rest!
Sahi, gündüzler dokunuyor gecelere
Ýnanmazsan diye gökyüzü avuçlarýmda
Aslýnda uzaksýn
Aslýnda ölmek bana uzun gelir
Bir gün annem kokmuþtun
Kendimi bozkýrlara salasým geldi
Sahi, rüzgarlar dokunuyor saçlarýna, bozkýrlarda
Peþin ölümler yazýyorum sensizliðe

Neþesi kalmamýþ film midir hayat
Sahne sonu, set arkasý
Þimdi ölmenin sýrasý deðil.

II.
Güzelliktir soyun sonuna adýnýn
Aðaçlarý eðrileþtirip seveceðim
Fransýz teyze begonyasýyla cenazeler peþinde
Kilise yanýyor yetiþin!
Papazlar da artýk günahkar yetiþin!
Beni görün bugün pazar
Sepetler dolusu þehir hüzünleriyle
Yaþayamýyorum bir bakýma.

Öylece denizler
Bin kum tanesi ve bulut yumaðý
Hep ayný kaybediþim ve korkusuz korkaklýðým
Benim kimsem mezarlýk bekçileri.

Ah! Ben seni tanýmak isterdim
Senin gülüþüne esaretler yenilsin
Senin yüzüne empresyonist tablolar çizilsin
Umrunda deðildir belki de
Benim ruhum da pek yaþlýdýr
Tütünü de bozdular ben artýk yokum

Son!
Bu kez harfler yadsýyor seni geceye
Öyleyse güneþ uzak
Bunun için bile sevebilirim
Seni
Büyük koridorlarda mutluluk pedallarý adýna
Tatil beldesi edasýyla bir adam
Bak inan!
Mutluluk senin öteki adýnsa
Ölmek benim adýmýn birincisi.

III.
Sen;
Tanýnmayan ve görülmeyen
Soðuk deniz mavisi

Ben;
Belirsiz ve kimsesiz
Akþamüstü gök kýrmýzýsý

Biz suçluyuz!
Ve yaþamaktayýz hýnca hýnç þehirlerde
Birbirimizi bulmak adýna
Suçluyuz gökyüzünü kana buladýk
Aslýnda sen ve ben
Hiç kimse bile deðiliz artýk.
Sosyal Medyada Paylaşın: