YAŞAMIŞ OLABİLİRİZ

Kýskansa ulu çýnarlar ömrümüzü
Bahar, yüküyle inat etse bahçemizde
Ýçimizde solmayan neþe
Kenetlensek de sýmsýký birbirimize
Yine de sen ve ben ölüyüz
Hatta ikiz bir ölümü tanýmlarýz
Çünkü zamanýn bir ucunu bulamadýk
Yusyuvarlak, bulutsu ve kaygan bir þeydi
Aniden parlayýp kayboluyorduk içinde
Korktuk ve öldük senle ben
Ölüyken bile hala korkuyoruz
Ve isyan ediyoruz daima unutarak
Mecburuz bu ifade tarzýna
Ýþitmedin mi çýðlýklarýn ruhu bitimsizdir
Evet, ruh olmaya layýktýr çýðlýklar
Hele bizim gibi mýsralardaysa
Ýþte mezarlar edindik insaflý gönüllerde
Þuurlardan daðýttýk düþsel bahçeleri
Harap ama devinen þehirleri yücelttik
Dokunduðumuz imkânsýzlarýn en gerçeðiydi
Yine de senle ben olasýlýklarla ölüyüz

Aslýnda iki can olabiliriz seninle
Meraklý nazarlarýmýz bunu hak ediyor
Týrnaklarýmýzla anlaþýlmayaný kazýdýk
Arzuladýðýmýzý deðil, çekindiðimizi keþfettik
Aþkýn esrar gibi fýþkýrdýðýna tanýk olduk
Tadýnca öldüðümüzü unuttuðumuzu hatýrla
Onurlu aðýrladýk mavisi olmayan ölümü
Aslýnda yaþamýþ olabiliriz seninle
Kalabalýklar, uykularýnýn en derinlerinde
Sahte bir mutlulukla inanmadýlar ölüme
Biz sýcak kadavralarýmýzý fark ettik hayretle
Zamaný ölçerek nasýl da gülebiliyorduk
Sonsuzluða hapsolmuþ bir nokta gibi aþýndýk
Kadrini kavradýk kýpýrdayan zerrelerin
Acýnýn ve mutluluðun saf hali bizde
Düþünmek ise bambaþka bir zevkti
Sosyal Medyada Paylaşın: