Aþkýn girdiði yürek piþer. Aþk varsa tüm mevsimler güzel. Göðüs kafesin aþkýn gümbürtüsüyle titrer. Göðsümde kaç kez aþký dinledin hatýrlasana!
Aþk varsa az uyku yeter insana Ben tüm uykusuz gecelerimi adadým sana
Aþk, insaný insan yapar Benden bize bir köprüdür Aþk, hayalle baþlar Hayalsiz yürekte, kalmaz gider Benden hiç gitmedin aþkým.
Aþk, korkudur, Kaybetmek korkusu Her gece bir kâbus olarak belirir aþýðýn rüyasýnda Aþký korkutmamak lazým aslýnda Ama sen kaç gece cellat kýlýðýnda girdin uykuma?
Aþk, bahanelerin bittiði yerdir Engel tanýmaz, Aþka hiçbir bahane engel olamaz Tüm engelleri aþýp gelmiþken kapýna, Aklýn ve yüreðin engeldi aþkýmýza.
Aþk, gülücüklere boðulmaktýr Gülmeyi yeniden keþfedersin Gözlerinle gülersin Týpký gözlerine bakýp kahkahalara boðulduðum gibi
Aþk, gözyaþýdýr Mutluluktan aðlarsýn sevdiðine sarýlarak, Hýçkýra hýçkýra az mý aðladým sarmaþýklar gibi sana Avuç içlerimle sildim gözümden akan onlarca seni Gözümden düþmeyesin, diye yüzüme bulaþtýrdým gözyaþlarýmý Aþk yaradýr Gittiðinde yara bereler çýkmadý mý tenimde Yaralarýma gülümsemedim mi “senden bana armaðan” diye Yaraný yaram yaptýðým yârim, Yine de ben sana yaranamadým
Aþk, kahramanlýktýr Seni yaþatmak için bir an bile tereddüt etmezdim hayatýma Her zaman ayakta karþýlardým seni bir kahraman edasýnda
Aþk, ölümdür Sensiz geçen her günüm matemdi aslýnda
Aþk, bencilliktir Ölene dek benim olmaný istedim Bu nedenle beþ parmaðýmý beþ parmaðýna kenetledim
Aþk, kýskanmaktýr Sen, kendini benim seni sevdiðimden çok sevsen Ki sevemezdin zaten, Þayet sevebilseydin kýskanýrdým yine de seni senden Desen desen iþlemiþtim seni yüreðimin kuytularýna
Aþk, çocukluktur Sen yanýmda olduðunda mutluluktan çocuklara dönerdim Bayram yeriydi yüreðim, durmadan gelip seni öper, Bir öpücük olsun senden harçlýk isterdim
Aþk, bir sözlüktür Ben seni tüm dillerdeki sözcüklerden bile çok sevdim
Aþk, sonsuzluktur Ben seni rakamsýz sevdim
Aþk bir haksýzlýktýr Yaptýðýn her haksýzlýða, Elinden oyuncaðý alýnmýþ çocuklar gibi zýrýl zýrýl aðladým
Aþk, özlemektir hudutsuzca Seni tarifsiz hasretlerce özlerdim
Aþk, deliliktir “Delisin sen.” derdin ya bana Ben sana delilerce âþýktým Az kalsýn gerçekten de aklýmý oynatacaktým
Aþk, yangýn yeridir. Ben seni kor alevler gibi sevdim Ve hep küllerimden daima seni yeþerttim
Aþk, büyük bir acýdýr Sevdiðin gidince baþlar acýlar Ben seni acýlarýmýn baþýna taç yaptým Sabahlara kadar sancýlar içinde kývranýp Kendime sadece seni anlattým
Aþk, ne olduðunu kim olduðunu bilmemektir Ben senin ülkende kayboldum Hala arýyorum kendimi Neredeyim? Ben kimim?
Aþk, kutsal bir emanettir Senden kalan her þeyi kutsal emanetler gibi sakladým
Aþk unutamamaktýr Ne kadar zorladýysam kendimi seni unutmaya, Sen, hep unuttuðum yerde baþladýn
Aþk, güneþtir Onla ýsýnýr, onla aydýnlanýrsýn Sen gidince karanlýklarda tir tir titrediðimden anladým
Aþk, noktadýr Sen gittin, ben her cümlede noksan kaldým
Aþk, saattir Ben, saat tam sende d-u-r-d-u-m Aþk, Sendin… Sendi… Sen…
23.03.2014-Ýstanbul Abdulkadir Güngör
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulkadir Güngör Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.