Kanatlarýmý kýrdý giderken, Belki o’na göre uçmasý gereken tek þey, Uçurtmaydý...
Ben korkmam aþktan. Yanmaktan korkarým. Ve yitirmekten. Öyle yandý ki coðrafyam, Yitirecek bir þey kalmadý.
Þimdi sahilimden bir deniz serili önüme. Gemisiz, kaptansýz, limansýz... Bir deniz ki çok umutsuz. Rotasýz... anlamsýz... Taþýr mý bilmem bu kadar yokluðu.
Belki o’na göre yüzmesi gereken tek þey, Kayýktý kaðýttan.
Zaten beni nefessiz, Kanatsýz býraktý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
düştenadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.