Þimdi adýma seslensen, Týnýsýný unuttuðum bir þarkýyý çok özlemiþim ve Hatýrlamýþým gibi sevineceðim. Adýmý bile unuttum ben oysa... Affet beni.
Hiç kýzmadým sana, Bu benimkisi; gönül koymak sadece yokluðuna... Senin hiç bir anýn yok fikrimde, kaþlarýmý çattýðým. Hiç bir gözyaþýmýn faili deðildin. Hiç bir kirlenmiþliðime bulaþmadýn... Her bir yitiþimin suçlusu yokluðundu, Onuda sana yüklemedim.
Sen sadece, Sihirli parmaklarýnla dokunup ömrüme, kayboldun. Ben unuttum ayaðýnýn sesini, Dudaðýnýn tadýný, Nefesini... Üzgünüm çok.
Eskidi hatýralarým... Seni hiç unutamadým sevgili. Affet beni...
Düþten Adam
Sosyal Medyada Paylaşın:
düştenadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.