þehirler arasý yolculuktu aþk
kalan kilometre ya kavuþmak ya da uzun gelen son
-üþenme düþün-
o otobüs camýndan neler okur heyecan
da
durulmaz.
durmadým ki…
-aþksýzlýktan kurtarýlýrken yüreðimizden çekilir- yanlýþ yerden
sýzarken sýzým
dumanlý sözlerin isleriydi gözlerimde
ýþýl ýþýl yalvarýlsa da sindi akla
doldu yerim
doldu göðüm
doldu göðsüm
boyandým issiyah…
kaçmadan anadan babadan
türkü türkü -sayýsýz yaþla- yaslandým ya yâr denilene
kýrýklýðýmýn görüneniydi
sanki korkusuz
sanki pençeli
sanki inançlý.
(ey bir çift göz upuzun dil çýkar buraya )
ki
akþam sabah aðlamadan çoðullara
varken yokluðuna tâlimdeydim…
çýktýðýmdý yokuþ
gidemediðim kendim
can’ýmsa yer altýnda yedi kök.
az müddet sonralarýmda
boþ rolünde aþk anlatýlan bir þiirin
tavanýna asýlýp
susturulurum
-kaygýsýz ellerin parmaklarýnda-
baþ rolü çalmadan düþürülürüm
baðlandýðým yerden…
yerime.
alt yazýsý: baþarýsýzdýr. þiirdir çoktan geçmiþtir þey…ler.