Süslü cümleler kurarken aynalara baðýmsýz, Hangi sýr’ýn içinde giz/lendin bilmem...
Türküsünü bir baþkasýnýn söylediði o ülkü de, Hangi vuslata muteber yürüyorsun. Bölük bölük dizilmiþken dizinin dibine hislerim, Adým baþý ezdiðin ruhumu hangi hakka imanla görmüyorsun..!
Þimdi binbir suratý olan suratsýzlarýn ortasýnda, Avcunda þekilsiz kirli parmak izleriyle, Kala kalmýþ halin yoksunluðuna býrakýp da yokluðumu, -Sen sadece bu yaka da birini öldürüyorsun. Ýki yakan bir araya gelirde, Sen gelmiyorsun.
Ýçim dýþým ayrý ayrý yanarken, Üslubunu yitirmiþ þiirler söylüyorum. Kývrým kývrým saçlarýna yüklediðim rüzgarýmý, Bir gece esintisi sanýyor, Sanrýlarýna gülümsüyorsun. -Gör bak kalp kýrýldýðý kadar garip, Ve ömür dediðin bir merhaba ya muzdarip.
Sokaklarda sokaklar dolusu cümlelerim yok artýk, Kendimi esir aldým kendimden..! Hiç kimseye gücüm yetmese de kendime hükmediyorum. Yanýma kalmýyor hiçbir yaptýðým, Ýltimas bekliyorum.
Neyleyim bahar neden gelmiyor diye sormak olmaz ya..! Sormuyorum.
Bu bir iman öyküsü sevgili..! Anla ki ruhun duymaz, Ýþitmez gönlün, Hesabý olmaz...
Süslü cümleler kurarken aynalara baðýmsýz, Hangi sýr’ýn içinde giz/lendin bilmem...
’’Çakýr gözlerimin hüzmesinden bir bir erittiðin yaþlarý biriktirdim. Ellerim þahit.’’
Ýsmail Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
shopen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.