kilitli yüreðimin
sürgüsüydün sen,
en kaba tahtalarla örtmüþtüm
içimin kale kapýsýný,
koç bakýþlarýnla kýran
sen oldun
sen!
sen,
yedi düveli dize getiren
lüle saçlý eþkiya,
bana kýydýn bu çaðýmda
yedi düvelden haraç alarak
büyüyen bendim
ben!
neydi bu
kasýrga mý
en derinden sürtünen;
sürtünüp
içimize
bizi bizle eriten,
eriyen
sendin
bu ergenliðimde,
erinen
bendim
ben!