kararmýþ aðýtlarý
yakarken kâðýtlara
tanrýlardan çalardýk sýnýrlarýmýzý
nirengi kurup yüreðimize
kaybolurduk avuçlarýmýzýn içinde
...
ummanlarý aþar
dünyayý gezerdik
bakmadan önümüzdeki haritaya
mayýnlara basar
kardelenleri patlatmadan
erirdik
ilerlerdik biz yanmadan
hayallere dalýp,
unutunca bedenimizi
titreyen yamaçlarda
kaybetdik beynimizi
yorulduk
durduk
donduk
buz keserken ellerimiz
dilimizden vurulup
sustuk
….
ne yol kaldý
ne söz
varamadýðýmýz
uzaklýklara çizilip kaldýk
keþke han olsaydýk