Ben yangýnlarýmý göz yaþýyla söndürdüm. Yýllar yýlý bekleyiþim, Kalbimdeki hicraným, Göðsümün sol tarafý, Hep kanadý da gitti. Ben yangýnlarýmý göz yaþýyla söndürdüm.
Teselliye muhtaç bir çocuðun masumluðu gibi, Sevdalarýmý, en derin kuyularý aratýrcasýna, Gönlümün derinliklerine Gömdüm de gittim. Ben yangýnlarýmý, gözyaþýyla söndürdüm.
Kimsesizlerin ve yalnýzlarýn, Yurduydu benim meskenim, Bir yudum huzura muhtaç, Bir güzel yüze hasret... Ben yangýnlarýmý gözyaþýyla söndürdüm.
Gökyüzü ve evren, Bunca geniþliðine raðmen, Bunca mutluluklar uçuþurken, Bana hep matem, hep dardý. Ben yangýnlarýmý göz yaþýyla söndürdüm.
Hey dostlar! Yetiþin yangýn var! Haydi, göster, nerde var? Görünmez o, gizli nar... Baþýndan sonuna kadar, Ben yangýnlarýmý göz yaþýyla söndürdüm.
(Bursa-Temmuz 2014)
Aydýn Çetiner Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydın Çetiner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.