Lerzan-ı ziyam
Lerzan ý ziyam
Sen ne zaman gitmeye kalksan
Bildiðim bütün dualarý okurdum
Gitmeliyim der adýmýný atardýn
Ayaðýnýn birÝ gider
Biri kalýrdý burda
Çocukluðumuzun geçtiði
O doðada o kasabada
Her birinin hakký vardý üzerimizde
Ýçimden okuduklarým dua mý beddua mýydý
Þimdi bu gün bile aklým almýyor
Yollar kapansýn fýrtýnalar kopsun
Köprüler yýkýlsýn diye dua ederdim
Seni benm gibi kim severdi
Asmalarda kuþ kýsmeti yazdan kalmýþ
Kurumuþ üzümler gibi
Sen ki razý olduðum cüzi kýsmetim
Tadýmlýk ekmeðine kanaat ettiðim
Sen ayda yýlda bir yaðardýn
Kapýdan kovsan bacadan düþecek gibi
Israrlý illallah dedirten dilenciler gibi
Vazgeçemedim ben
Sen de
Ne býraktýn ne vazgeçtin
Desen ki dem alýyor oysa öyle deðil
Gönle zarar
Yýllar geçiyor ey sevgili
Saçlarým aðarýyor
Günden güne kararýyor
Kaçýyor buðusu kaçýyor tadý
Ve katbekat birikiyor anýlar
Anýlaar gidememeler vazgeçememeler
Lerzan-ý ziyam çok kahredici
Ben böyle yaþayamam
Beni ýþýðýndan mahrum býrakma
Þimdi adýný anmaktan vaz geçmediðin
O üçüncü þahýs ki her kimse
Onu da al ve beni burda býrak git
Git
Kalkýp gitsin diye
Ayakkabýsýna tuz koyduðumuz
O misafirlerden deðildim
Ama sen hep misafir kalmayý yeðledin
Her geliþin ateþ almak içindi
Her gidiþin içime kor kor ateþler býrakýrdý
Þimdi yine öyle ne öldürüyor
Ne sað býrakýyorsun
Gitmeliym deyip attýðýn her adýmda oysa
Ayaðýnýn biri gidiyor biri kalýyor burda
Gitme
Yüksel Nimet Apel
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.