(...)

Ölümler kuþandým yokluðunda
Kemiðe dayanan kýnsýz kýlýçlar
Ve soysuzdu koynumda kundaklanan yangýnlar
Ne su ne de rüzgar kâr etmedi söndürmeye...


Bil istedim!






Namussuz aðrýlar çakýldý her yanýma
Kaç çocuðun gözleri düþtü gözlerimden
Kaç kadýnýn gülüþleri vuruldu dudak kývrýmlarýmda
Acýnýn çeþnisini sürdüm yaralarýma
Ve ben tanrým ben! neden ölmedim?




Potinlerim vardý benim
Birbirine vurdukça gürlerdi
Ya da ne bileyim
Belki de çocuktum da bana öyle gelirdi
Þimdi vuruyorum ya iskarpinlerimi birbirine
Arada kaptýrýp vuruyorum ya hatta beynime, beynime
Neden gürlemiyor ey tanrým?




Hayýr!
Bir gidiþe deðil bunca sitem, bunca isyan!
Bir ölüþe hiç deðil!
Ýþte tam burada bir parantez açmak istiyorum Allah’ým
(...)
Açtým parantezi ve kapattým.




Doðal bir afet yaþadým ben biliyorum
Diðerlerinden farklýydý yalnýz bu
Adý ne deprem ne sel ne de toprak kaymasý
Bir felaket ki hâlâ enkaz altýndayým, baðýramýyorum ve boðuluyorum!




Yokluðunda sýnýrlar aþtým ülkeler boyu
Kýrlangýç kanadýnda umutlar bekledim ummanlar ardý
Ýþgaller kuþandým tepeden týrnaða
Maðlubiyetim saf tuttu yanýbaþýmda
Topraklarým düþtü, denizlerim kurudu
Sahipsiz bir yurt gibi bekledim seni




Þimdi tam da burada
Þair öldü.
Lâkin bu sadece bir þiir deðildi!



Bil istedim!












02:20/19.04.2015/Sev_tap

Sosyal Medyada Paylaşın: