Kâbuslarım intihar edecek...

karanlýk bir kâbus olup çöktüðünde içime
dünya dönse ne olur dönmese ne?
ellerim boþluðu okþar durur
gözlerim uykuya ihanet eder; gün ýþýyana dek
bilinmezlikler vurur kimsesiz ruhuma inadýna
nereden geldiðini bilemem darbelerin
dedim ya
karanlýk kâbus olup oturmuþtur içime
uzaklar yakýnlaþýr dipsiz karanlýklarda
sözlerim kaybolur gider
ruhum bile yakalayamaz kelimeleri
öylesine bir acýdýr ki kabusun getirdiði
yalnýzlýk dilim dilim hüzün doðrar dudaklarýma
titreyiþler bir isim sayýklar durur kývrýlýp kalmýþ bedenimde
karanlýk bir kâbus olup çöktüðünde içime
geçmiþin mutsuzluklarý geçit yapar inadýna
inadýna gülümserler yýkýlmýþ benliðime
birer birer damlar kâbusumun gözyaþlarý
aðýtlar yakar dururum yalnýzlýðýmýn izbelerinde
mutsuzluklarý býraktým artýk mazimin keþmekeþine
hýrçýn özleyiþler yaþýyorum artýk
cenderesinde kývranýyorum yalnýzlýðýmýn
yarýnlarý düþlüyorum kâbuslarý cinayete kurban ederken
biliyorum ki
bir gün güzellikler getirecek sabahýn seher yeli
ýlýk bir dokunuþla dürtecek beni güneþ
biliyorum ki
kâbuslarým intihar edecek sabahýn ilk ýþýklarýyla
ellerim üþümeyecek artýk
ruhum lâl olacak mutluluklarda
belki de gözlerim görmeyecek dünyayý
gözbebeklerinde siluetim salýnýrken ýslak ýslak
gezbebeklerim ruhuma ateþ salacak
yanacaðým sonsuza dek
ellerin ellerimde olacak
sözler kelimeleri yutacak karanlýklar ölürken
tenim alev alev mutluluk kokacak
biliyorum ki
yarýnlar bana umut olacak...

Metin Kaya ÝLHAN
Faroz
TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın: