Benim “Günaydýn..!” deyiþimdin Perdeyi açtýðýmda sen doðardýn odama. Tutup kaldýrýrdýn ellerimden gülümseyerek, Sonra yýkardýn ellerinle ellerimi ve yüzümü Ben de unuturdum yaþarken çektiðim tüm hüznümü
Aynada seni görürdüm Ne güzel gülümserdin ayna gibi bana Ocaktan sen kokusu tüterdi Ve ben iki fincan sen doldururdum
Sen karþýki çekyatta beni izlerdin Ayaðýnda kýrmýzý terliklerle Týrnaklarýnda bir sýr varmýþ gibi Saklardýn ayaðýný benden, yüreðini sakladýðýn gibi Olsun, ben seni sýrlarýnla severdim
Falcý bacý olurdun sonra, Ben tüm fallardan seni dilerdim telve telve Yanýma gelmeni beklerdim, sen karþý çekyatta, “Ben böyle iyiyim.” derdin Dert etmezdim, Seni böyle uzaktan da severdim kahve kokulum
Su uzatýrdým bir bardak içinde, “Su hayattýr.” derler ya Hayat olsun isterdim, her bardak su sana Ben seni okyanuslarca severdim
Sonra çayýn altýný yakar kahvaltý hazýrlardým, Sen en çok da viþne reçelini severdin Ben her kahvaltýda viþne reçeli olmayý isterdim Ben seni tüm reçellerden bile çok severdim Sofrayý kaldýrýr, masayý temizlerdik beraber, Sonra ellerini yýkamaya götürürdüm Yýkardým ellerimle ellerini, Kurulardým bir havluyla þefkatle seni Ellerinden baþlamýþtým sevmeye ilk önce Sonra gözlerin girdi ellerinle arama. Gözlerini ellerinden daha çok sevdim, Ellerine söyle ama!
Bir film koyardýk sonra Otururduk farklý koltuklara Ben, omzum yastýk olsun isterdim sana Omzuma tercihindi çekirdek ve kola Sen film izlerdin, Ben seni saramayan kollarýmýn öksüzlüðünü Buza keserdim omzuma gelmek istemeyince Aðlardý içim gizliden Ben seni rekorlarý alt üst edecek bir film gibi severdim
Sonra kadehler çýkarýr aþk rengi bir þarap açardým bize Kadehini kaldýrýrken “Sana..!” diyerek gülümserdin Ben hep bize içerdim; sen, bana Peynir tabaðý yapardým þarabýn yanýna Ben, seni þarabýn peyniri sevdiði gibi severdim
Aþkýmý anlatmaya baþlardým, Sen usulca dinlerdin, Kimse beni böyle güzel sevemedi, derdin Bir gün senin de beni böyle güzel sevmeni dilerdim
Zaman nasýl geçerdi anlayamazdým ama Sen yanýmdayken bu kadar dosttum zamana ve sana Gitmek isterdin sonra bahaneler uydurup, Her gitmek isteyiþin öyle koyardý ki bana, Gülümserdim yine de hiç hissettirmezdim sana
Kapýdan çýkmadan sarýlýrdým dudaklarýna, Dudaklarým “Gitme, kal!” derdi sana Anlayamazdýn “Acele, geç kaldým, kýzacak annem yine.” Dudaklarým da anlatamadý, Sen yanýmdayken sana olan hasreti. “Haydi, çýkalým.” derdim artýk gitme vakti geldi
Binerdik arabama bir kaðný gibi aðýr aðýr sürerdim Ýçimden hep “Bu yol bitmesin.” derdim Yol boyunca parmaklarým parmaklarýný severdi Ýnan, onlar da bu ayrýlýðý hiç istemezdi
Biterdi evine giden o yol Bahçe kapýndan bakardým içeriye girinceye dek Bir el sallardýn, beni kendi dünyama uðurlardýn Eve güvenle girinceye dek, “Bir kötülük seni bulmasýn.” diye beklerdim düþünerek.
Bana mesaj yazmaný tembihlerdim Evde olduðunu bilmek isterdim Sen girince yataðýna ve bunu söyleyince bana, Telefonumun bildirim sesi, dönerdi adeta bir ezana Öyle rahatlardým güvende olduðuna, Sonra gelir girerdim yataðýma
Sana hep “Ýyi geceler!” dileyip de yatardým En iyi gecem sendin, bunu anlatamazdým Girmezsin, diye rüyalarýma uyumaya korkardým Hangi rüyamda olmasan ben hep sýçrayarak kalkardým
Senden çok þey istemedim, Sadece benim seni sevdiðim kadar Sen de beni sev istedim Ya da sadece sev istedim
23.04.2014-Ýstanbul Abdulkadir Güngör
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulkadir Güngör Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.