MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

SEVDİĞİM KADAR SEV İSTEDİM...
Abdulkadir Güngör

SEVDİĞİM KADAR SEV İSTEDİM...




Benim “Günaydýn..!” deyiþimdin
Perdeyi açtýðýmda sen doðardýn odama.
Tutup kaldýrýrdýn ellerimden gülümseyerek,
Sonra yýkardýn ellerinle ellerimi ve yüzümü
Ben de unuturdum yaþarken çektiðim tüm hüznümü

Aynada seni görürdüm
Ne güzel gülümserdin ayna gibi bana
Ocaktan sen kokusu tüterdi
Ve ben iki fincan sen doldururdum

Sen karþýki çekyatta beni izlerdin
Ayaðýnda kýrmýzý terliklerle
Týrnaklarýnda bir sýr varmýþ gibi
Saklardýn ayaðýný benden, yüreðini sakladýðýn gibi
Olsun, ben seni sýrlarýnla severdim

Falcý bacý olurdun sonra,
Ben tüm fallardan seni dilerdim telve telve
Yanýma gelmeni beklerdim, sen karþý çekyatta,
“Ben böyle iyiyim.” derdin
Dert etmezdim,
Seni böyle uzaktan da severdim kahve kokulum

Su uzatýrdým bir bardak içinde,
“Su hayattýr.” derler ya
Hayat olsun isterdim, her bardak su sana
Ben seni okyanuslarca severdim

Sonra çayýn altýný yakar kahvaltý hazýrlardým,
Sen en çok da viþne reçelini severdin
Ben her kahvaltýda viþne reçeli olmayý isterdim
Ben seni tüm reçellerden bile çok severdim
Sofrayý kaldýrýr, masayý temizlerdik beraber,
Sonra ellerini yýkamaya götürürdüm
Yýkardým ellerimle ellerini,
Kurulardým bir havluyla þefkatle seni
Ellerinden baþlamýþtým sevmeye ilk önce
Sonra gözlerin girdi ellerinle arama.
Gözlerini ellerinden daha çok sevdim,
Ellerine söyle ama!

Bir film koyardýk sonra
Otururduk farklý koltuklara
Ben, omzum yastýk olsun isterdim sana
Omzuma tercihindi çekirdek ve kola
Sen film izlerdin,
Ben seni saramayan kollarýmýn öksüzlüðünü
Buza keserdim omzuma gelmek istemeyince
Aðlardý içim gizliden
Ben seni rekorlarý alt üst edecek bir film gibi severdim

Sonra kadehler çýkarýr aþk rengi bir þarap açardým bize
Kadehini kaldýrýrken “Sana..!” diyerek gülümserdin
Ben hep bize içerdim; sen, bana
Peynir tabaðý yapardým þarabýn yanýna
Ben, seni þarabýn peyniri sevdiði gibi severdim

Aþkýmý anlatmaya baþlardým,
Sen usulca dinlerdin,
Kimse beni böyle güzel sevemedi, derdin
Bir gün senin de beni böyle güzel sevmeni dilerdim

Zaman nasýl geçerdi anlayamazdým ama
Sen yanýmdayken bu kadar dosttum zamana ve sana
Gitmek isterdin sonra bahaneler uydurup,
Her gitmek isteyiþin öyle koyardý ki bana,
Gülümserdim yine de hiç hissettirmezdim sana

Kapýdan çýkmadan sarýlýrdým dudaklarýna,
Dudaklarým “Gitme, kal!” derdi sana
Anlayamazdýn
“Acele, geç kaldým, kýzacak annem yine.”
Dudaklarým da anlatamadý,
Sen yanýmdayken sana olan hasreti.
“Haydi, çýkalým.” derdim artýk gitme vakti geldi

Binerdik arabama bir kaðný gibi aðýr aðýr sürerdim
Ýçimden hep “Bu yol bitmesin.” derdim
Yol boyunca parmaklarým parmaklarýný severdi
Ýnan, onlar da bu ayrýlýðý hiç istemezdi

Biterdi evine giden o yol
Bahçe kapýndan bakardým içeriye girinceye dek
Bir el sallardýn, beni kendi dünyama uðurlardýn
Eve güvenle girinceye dek,
“Bir kötülük seni bulmasýn.” diye beklerdim düþünerek.

Bana mesaj yazmaný tembihlerdim
Evde olduðunu bilmek isterdim
Sen girince yataðýna ve bunu söyleyince bana,
Telefonumun bildirim sesi, dönerdi adeta bir ezana
Öyle rahatlardým güvende olduðuna,
Sonra gelir girerdim yataðýma

Sana hep “Ýyi geceler!” dileyip de yatardým
En iyi gecem sendin, bunu anlatamazdým
Girmezsin, diye rüyalarýma uyumaya korkardým
Hangi rüyamda olmasan ben hep sýçrayarak kalkardým

Senden çok þey istemedim,
Sadece benim seni sevdiðim kadar
Sen de beni sev istedim
Ya da sadece sev istedim


23.04.2014-Ýstanbul
Abdulkadir Güngör


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.