YABAN GÜLÜ 3
Ve birgün...
Berlin`nin o acýmasýz,o insafsýz
Güneþin hiç doðmadýðý,
Sabahýn olmadýðý,
Karanlýk,küf kokan sokaklarý,
Mesken tutmuþ kendine.
Hayat yorgunu Feride...
Oralarda,kimi "Yaban Gülü" derdi
Kimide "Minik Serce"..
Bana sorarsanýz,
Güldü ama dalýndan koparýlmýþ,
Daha henüz açmadan,
Yapraklarý sararmýþ.
Minicik serçeydi...!
Kanatlarý bataklýða bulanmýþ,
Ayaklarýna kader baðý dolanmýþ.
O,hiç uçamazdý,özgürce.
O,uzaklarada kaçamazdý...
Çok içliydi,çok dertliydi
Yinede kimseye sezdirmezdi.
Herkes severdi,
Kimi tapardi,mertliðine
Kimi mest olurdu yürüyüþüne
Kimi..
Asýk olurdu,bir tatli gülüþüne.
Bazen,insanlýk dersi verirdi hakedene.
Bazende,
Sevgi,þevkat daðýtýrdi cümlesine.
"Bak,Feride...
Birgün yem olacaksýn kurda,köpeðe"
Derdim...
Boþ gözlerle bakýpta...
Söyledigi tek kelime " Banane"
Biraz ileri gitsem içki vermesem,
"Birak be bardaðýmý, sanane"
Çok kýzardým bu söze,
Geri verirdim kadehini..
Uzaklaþýrdým çaresiz,
Görmemek için,o periþan halini
Sonra ertesi günü,
Ne yapar yapar
Beni yine güldürürdü.
Sen bir baþkaydýn Feride,
Yolun hep açýk olsun,
Uç sen, hayal ettigin günlere
Uç,Özlemlere...
Temiz kalpli,Minik serçe..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Mücahit Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.