Kalabalýk olur her zaman bu þehir,
olur da kulaklarýn beni duymazsa,
baþýný göklere çevir..
bir bulut, peþin sýra tüm bulutlarý sürükler..
sen hissine sürüklen,
iki adým ileri, iki adým geri
bulunur bir yol
belki uzun belki kýsa..
Yorgun bakýþlara sürülürse elin,
sen durma
yine durma..
çöreklenirse içine hüzün katresi
silme gözünden düþen yaþlarý,
olur ya topraða düþer,
umut olur, filiz olur
belki sonbahar, belki ilkbahar..
sen üzülme, yine üzülme..
kaybolursa sesin yürüdüðün yollarda,
içine dön..
ve içteki sesli hayallere..
dalar mýsýn ötelere, buðulu tebbesümle
belki özlemli, belki sitemli..
þaþkýnlýðýn olur, anlayamazsýn..
üzülme,
yine üzülme..
masiva’nýn kýyýsýna düþersen þayet,
arkana bak
uzaklýðýn, kalbine verdiði yakýnlýða..
ve umuda
ve inanca
sev belki uzaklarý, belki yakýnlarý
sen üzülme, yine üzülme..
olur da üþürse ellerin,
dualarla üfle avuçlarýný..
koy baþýnýn altýna düþ’üne yat sessizce..
rüyaný sev, uyanmayý da
belki hayal, belki gerçek..
sen üzülme,
yine üzülme..