Yüreğimin Sahifeleri!...
Yazýya baþlamadan evvel, kalbimin, yüreðimin, hislerimin ve duygularýmýn sana olan iþtiyakýný arz etmek isterdim... Fakat çok derin ve pek þümullü olan bu sevgim ve aþkým bir kaç sahife ile hülâsa edilemeyeceðini kat’î bir surette idrak edebileceðini, ve sonrasýnda artýk yazýda birkaç cümle ile temas etmeyi ve bunun yetersiz olduðunu bildiðimden þimdilik bu kadarýný münasip gördüm...
Ýþte yazmaya baþlýyorum! Öncelikle ikinci paragrafta ne yazacaðýmý henüz bilmiyorum ve daha üçüncü paragrafý düþünmedim bile, son paragraf ise neler yazacaðýmý gayet iyi biliyorum, son paragraf çok manidar olmalý ki, son cümleler olmayacak bu sözlerimin, yazýnýn son noktasý olmayacak mesela, üç nokta olacak devamý olacak bu yazýnýn bu hayatýn bu sevginin. Bu yazýya baþlýyorum çünkü her baþlamayý “yine/yeniden” yaþamak olarak biliyorum. Yazýnýn anahtar kelimeleri “yine/yeniden”, gibi sýfatlarla, yazýya hiç bitmeyen bir birliktelik katacak. Kalbimin ýþýk görmemiþ incileri ancak baþlayýnca dökülür yazýya, yüreðine dökülen her harf tanesi gibi. Baþlamanýn baþucunda “Kalbine mukabil bir kalp” olarak, kalbinde bir teslimiyet sýrrý saklýdýr her daim. Demek ki, her baþlamanýn baþlangýcý olacak kendi adýma “yine/yeniden” var olmanýn adý olacak, varlýðýmýn adý/mý olacaksýn, var olma zannýnýn muhabbetin adý olacaksýn, kalbinin latifiyle sevgilerin, aþklarýn, þevklerin adý olacaksýn, sevginin adý olacaksýn, yaþama hevesimi diri tutan hayata baðlý olacaksýn.
Bu yazýnýn ikinci paragrafýna da baþlýyorum, çünkü kalbimin senle beraber olma birlikteliðin ve kabullenmiþliðinin sonsuz yumuþak yaðmurunu hissediyorum kalbimde, yüreðimde. Sana yüreðime dökülen sözleri yazarken ki heyecaným, beraberken seyre daldýðýmýz sahil kenarlarýnda denizyýldýzlarýnýn kýyýdaki çýrpýnýþla yüreðim arasýndaki ayný iliþkiyi yaþýyor. Onlar denize tekrar kavuþma çýrpýnýþlarýný yaþarken hayata tekrar tutunmak için, bense senle kýyýlarýn kenarýnda yaþamaya dair hayatýn en anlamlý günlerini yaþýyordum. Bir bitiþin anýný yaþarken hayat senle anlam kazandýðýný fark ediyordum. Bir bitiþin baþlangýcýný yaþýyorduk. Ýki zýt bir arada yaþanýyordu.
Yazýnýn üçüncü paragrafýna da baþladýysam, yüreðine dolanmýþ arsýz çýðlýklarýmýn senle karþýlýk bulmuþ olacak, çaðrýlarýnýn arasýnda ardý sýra yürüme çabalayýþlarýmýn heyecanýyla, yaþama içerisinde tutkusuna kapýlmýþ birliktelik yaþýyor demektir. Aldýðýmýz her nefeste senle geçirdiðimiz hayat ipinde yürüme çabasýyla yürüyorum satýr satýr. Heceler öyle bir incelikle yerleþtirilmiþ ki, satýrlara anlam katýyor. Yüreðimle anlam kazandýrmaya çalýþýrken yazýda ifade edemeyecek sana olan sevgimi bu satýrlar.
Ýþte sürpriz bir paragraf, hayatýmýzda sürprizler olduðu gibi “iyi ki hayatýma girdin.” Týpký sen gibi bu paragrafta da sen varsýn her paragraf gibi hep hayatýmda olduðun gibi bu paragrafý anlamlandýran da yazýya anlam kazandýran ayný kiþi. Yine sen! yine sen! her þeyde sen! olduðu gibi. Hayatýn her yerinde sen olduðu gibi her baktýðým þeyde sen olduðu gibi hayatýn her anýn da yine yeniden ilk defa gördüðün bir þeyin heyecanýný yaþar gibi. Ýlk heyecaný yaþarsýn týpký sen gibi, ilk o heyecan yine yeniden gördüðün þeyler gibi, seni yaþýyorum her þeyde, ayný heyecaný, ayný tutkuyu, ayný arzuyla an/ý yaþýyorum, seni yaþýyorum.
Ýþte bir paragraf daha baþladý bitmez ki paragraflar, içinde yeni satýrlar, belki yeni yeniden kelimeler… Sevgimi anlatmaya çalýþtýðým bu satýrlarda verdiði sevgimi hak edecek sayfalar arasýnda doldurmaya çabalýyorum, kelimelerin içine giriyorum, kalbinin boþluklarýný doldurmaya çalýþýyorum bu paragrafta. Harfler üzerinden iniyorum kalbine. Ey en sevgili! Sýcacýk yüreðine deðmeyeli uzun zaman olmuþ þiirler için yazýyorum ben. Ýlk tanýþmamýzdan bu yana heyecanlý bir nefese dolanmýþ yüreðimin sözler için yazýyorum ben. Bir düþün hele. Kalbime süzüle süzüle gelmiþ bir söz olsan sen, sonra baþka sayfalara terk edilsem. Seni seslendiremez aciz yürekler, aciz kalýr benim yüreðim karþýsýnda, takati kesilir seslerin, arsýz kelimeler sükûnete bürünür. Yüreðini heyecanlandýran, iki yabancýyý birbirine bir anda aþina eden bir þiir olsan sen, ama bir yandan gözden düþmüþ, dilden dökülemeyen bir cümle gibi. Ne yaparsýn?...
Neyse sözlerime hâtime veriyorum son paragraftý bundan önceki paragraf. Bak nerelere kadar uzanmýþ sevgimiz. Gel hele otur þöyle yanýma, karþýma almadým çünkü, karþýmdaki kiþi deðilsin yanýmda olmalýsýn, bir yanýmda sen olmalýsýn, yamacýmda olmasýn. Gel dinlen aklýmýn baþköþesinde otur biraz, dinliyeyim seni. Hislerinin kuytularýndan yüreðindeki fýsýltýlarý dinlendire dinlerdire, iki dudak arasýnda hece hece dökülen kalp çatlaðýný onaran kelimeleri dinlendir yüreðime. “Aþk” dediðiydi þairin. “Öyle bir aþk ki” dediði. Sendeki aþk bir sýðdýra bilsem kalbimin telaþlarý arasýna. “Aþk ki” ah! Ümidini bitirmeyen sevdalarýn ardýna savruluyor “Aþklar”
“Ah “Aþk” Ah!”
Ah ki, çektiðim “Aþk!”
……………………………..
…………………….
………….
…..
..
.
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.