MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Bu Coğrafyada Hayat Acıtır…
Leylà ÇAKICILAR

Bu Coğrafyada Hayat Acıtır…



Kadýn öder acýnýn bedelini!

Vuslatý beklerken
Hayat girdi araya
Hevesim gecemden erken bitti
Gece mesaiyi güneþe devredince
Ben büyüdüm
Hasret, beni ikinci bir ten gibi sardý
Beþ mevsim
Acýnýn en güzelinden beslendim
Özlemi biriktirerek doldurdum gidenimin yerini

Ömür boyu sürse de vuslat nöbeti
Yastýk altýna saklamadým hiçbir çaresizliði
Hibe görünümlü
Ýki satýrlýk bahtý allayýp pullayýp, süsleyip püsleyip
Roman yaptým gönlüme…
Ýçimin tünellerine girer girmez
Hayat bütün çirkefiyle karþýma dikildiðinde
Kahramanlarým sahiciliðini yitirdi

Býraktým geleceðin iplerini
Yolunu þaþýrmýþ ok gibi hayat çýktý raydan
“Bilinç muhakemesini yitirdiðinde”
Bir kadýn sesi düþtü iki cihanýn arasýndaki boþluða
Bir anda gökyüzü kýpkýrmýzý kesildi
Bitmek tükenmek bilmez müthiþ bir
Yanký havalandý
Sema sýyrýlýp açýldý
Kuþ titredi, yaprak oynadý dalýnda
Mavi denize saklandý
Yaðmura yasaklandý toprak
Dolu baþaklar diklendi
Çocuksu duygularým kollarýmda can verdi
Baþý saðolsun içimdeki çocuðun!

Bilir misin?
Ne kötüdür insanýn
Yarým kalan heveslerin boðazýna çöküp susmasý
Ne kötüdür insanýn
Hayatla istikbalin arasýnda çaresiz kalmasý
Boþuna yüreðinin
Çýrpýnýp pýrpýrlanmasý…

Ne demiþ en iyi bilen
Öyle alçak bir kapýdýr ki çaresizlik!
Geçilmesi zorunlu oldu mu, insan ne kadar büyükse o kadar eðilmek zorunda kalýr

Benimde her erdemli kadýn gibi unutmadýðým çaresizliklerim var…
Tarihe gömdüðüm ne varsa cümbür cemaat dirildi
Senin yaþadýðýn kadar benim ertelediðim nesli tükenmiþ acýlarým var…

Tahayyül dahi edemezsin
Harýl harýl yanan þömine gibiydim
Her veda bir ondun daha attý içime
Hazin sofralarýnýn en aç karnýydým
Haddini bilmeyen hüzünleri hazmedemiyorum…

Sen hiç karþýlaþmamýþým ol
Gayelerim sorguda
Tüm cevaplarýn aðýzýna narkozsuz dikiþ attý hayat!
Hal ve gidiþten (0) k/aldým

Ayýk katlanýlmayacak kadar berbat bu hayat
Pardon!
Alnýmda dikkat! Patlama tehlikesi yazýyor
A benim ümmi sevdam! Kusuruma bakma
Yaþamaya katlanamýyorum…
Zamana karþý yürek çeke çeke yoruldum
Sözün geliþi deðil bu
Yaþamak artýk beni yoruyor
Ey hayat!
Daha fazla yorma beni
Ben fazlasýyla ödedim senin uðruna kaybettiklerimin bedelini…

KAYIP YALDIZ


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.