YABAN GÜLÜ 1
Aslý karadenizliymiþ
Ferideymiþ takma adý.
Çay bahçesinden gelmiþ
Geldiðinde al almýþ yanaklarý
Çocukluðunu hiç yaþamamýþ
Feride..
Oda tozpembe hayellerle,
Babasýndan nefrette etse,
Koþarak gelmiþ gurbete.
Çaresiz, muhtaçmýþ,
Tutunacak bir ele,
Baþýný sokacak bir eve..!
Anasýný hiç görmemiþ,
Memlekette..
Bir dað köyündeymiþ,
Deliymiþ annesi, delirtmiþler..!
O henüz daha bebekken,
Birgün babasi...
Haber bile vermeden,
Alman dostuyla, çýka gelmiþ..
Kahrolmuþ annesi..,kararmiþ dünyasý
Yedirememiþ gururuna,
Köy meydanýnda
Parçalamýþ kendini,vurmus baþýný taþlara,
Iþte o gün oracýkta,
Yitirmis aklýný..!
Karartmýþlar dünyasýný,
Delirtmiþler zavallý kadýný..!
Yillardir...
Aklý arada bir,gider gelirmiþ,
Her seferinde,Feride`m der,
Baþka birþey demezmiþ..!
Hep onu anlatýrdý Feride
Aðlamazdý..
Ama gözleri hep nemliydi
Arada bir dalýp giderdi
O,yaþamadýðý günlere.
Belki,isyan ederdi kadere
Ama belli etmezdi hiç,
Kimse üzülmesin diye.
O,çok iyiydi,temiz kalpliydi.
Hayat yorgunu Feride.
Bazen..
O kötü günler gelirdi aklýna.
Üvey analý baba evinde,
Hasretmiþ,
Bir yudum sevgiye,
Hasretmiþ,
Hiç tatmadiðý baba þevkatine.
Dolu dolu"anam" demiþ
Yinede yaranamamýþ
Üvey annesine..
Çaresiz boyun eðmiþ,
Kara yazgýlý kör talihine.
Gözleri dolu dolu olurdu,
Ama hiç aðlamazdý
Hayat yorgunu Feride..!
Mahmut M.Özdemir
13.04.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Mücahit Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.