Vuslatı Yitik Sevda

Seyre daldým yeniden akþamýn güneþini,
Eski ahþap evimin küçük penceresinden.
Bir kez daha hissetim gönlümün yanýþýný,
Derledim gam yükünü hüzün tenceresinden.

Aradým kýzýllýkta eskimeyen resmini,
Haz aldým, hayal kurdum ýlýk esintilerden.
Silmek mümkün olmuyor anýlardan ismini,
Sol yanýmda bir sýzý senli kýrýntýlardan.

Kayboldum enginlerde, ah bir görsen halimi!
Saklayamam aþkýmý inci tanelerimden.
Vuslatý yitik sevda erken büktü belimi,
Neler aldý götürdü gönül hanelerimden.

Bu kýsacýk ömürde azalýyor yýllarým,
Korkar oldum ey Gülüm! Yalnýz gecelerimden.
Tutmaz olurda bir gün yazamazsa ellerim,
Anlarsýn hallerimi eksik hecelerimden.

Sona erdi kýzýllýk geceye hüzün düþer,
Sýralarým üst üste hasret bohçalarýmý.
Elem dolu bu kalbe kader zalimce küser,
Çalma benden ey hayat! Sevgi bahçelerimi.

Ezdiniz beni yýllar bir aþkýn kucaðýnda,
Kalmadý hiçbir farkým solmuþ lalelerimden.
Hüzün yaþar bedenim her köþe bucaðýnda,
Sona ermez umutlar sevda kalelerimden.


Mehmet Macit.
10.04.2015
Ýzmir

Sosyal Medyada Paylaşın: