“esiyor içimde bir asi rüzgâr ve savruluyor ömrüme acýlar..”
en karanlýk gecelerimde sen yoktun ellerin.. ellerin yoktu ki en çok ellerine tutunurdu kimsesizliðim
kaç iklimin rüzgârý deðdi nefesime kaç zemheri, kaç fýrtýna vurdu yaralý gönlümü kaç mevsim geldi geçti kalbimden sen yoktun
nicedir sitemkâr bir acý büyüterek koynumda kilitli bir kapýnýn ardýnda bekliyorum bin yakarýþla, açýlýrken ellerim semâya zifiri bir geceye sýðýnýp, bekliyorum
ben nicedir zamansýz yitirilmiþ bir aþka aðýtlar yakýyorum geçerek bir sevdanýn kollarýndan kendimi ateþlere attýðýmý nasýl yandýðýmý kendi cehennemimde içimde büyüyen boþlukta nasýl boðulduðumu kimse bilmiyor.
kimse bilmiyor aðýr yaralý bir kuþun çýrpýndýðýný göð/s/ümde
ben ecelsiz ölüyorum tanrým.. baðýþla!
12.04.2015
SUEÑO
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mısrâ-i Âzâde Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.