Anne

oyuncularýnýn sadece son perdesinde derinlik aradýðý
hayat denen sahnenin arkasýnda bir kuliste
piþmanlýklarý ve kaygýlarýyla bir adam yaþar anne…
mevsimleriyle düþlerimi hazan sarýsýna boyayan
sevdiðim renklerinden mavisini kaybettiðim
bir yaþam kol gezer içimde
neresinden tutsam elimde kalan bir yaþam...

parlak spotlarý altýnda
gözleri kamaþan bir çocuða benzediðim bu hayatýn
beni farklý yönlere savuran rüzgarlarý gibi
o akþamýn ýlýk esintisi götürsün sana selamlarýmý
gülün üstüne damlayan kýraðýdan anlarým aðladýðýný anne
korkudan sünnetçiden kaçýp aðaca týrmanan sübyanýn
gözlerindeki pamuk þekeri buluttan...

hani
dizlerinin baðlarý çözülür ya birdenbire
seni düþündükçe
uzak daðlara selam götürürcesine
terli bir kýsrak geçer içimden...
daldan dala dolaþan kanadý kýrýk güvercinini
art niyetli avcýlarýn kovaladýðý
yalnýzlýk ve korkularýma daðýlan gölgeleriyle
katar katar solgun yüzlü yolcular geçer gecelerimden...
bana geri geldiðini geceyi yýrtan sesinden anlarým anne
sonsuza dek kaybettiðimi sana uçamayan güvercinimden...
Josef Kýlçýksýz
Sosyal Medyada Paylaşın: