kapalı gişe

yalnýzlýðýn gölgelerinin uzadýðý vakitlerde
yitik hayatlarýn aþikar yazgýlarý
filmler izliyorum Mathilda
birbirinden uzaklaþýp ayrý yollara giden
iki insanýn hikayesi…
uyuyan geceye perdelerini indirmiþ bir sinemada
hayat denen filmin
geriye sarmak istediðim en güzel sahnesinde
bir kadýn tanýdým
öpüþürken tek ayaðýný havaya kaldýran
beni akýþa baðlayan zincirin eksik halkasý bir kadýn…
ayýn karanlýk yüzü sulara deðince
bir alt yazý geçiyor birden
’baþrol oyuncusunun ani ölümü nedeniyle...’
film yarým kalýyor
ve kopuyor þerit en güzel yerinden...

hayat denen dramanýn görkemine yakýþan bir son bu Mathilda
baksana kendi filmlerimizin bile baþrol oyuncularý deðiliz
oysa kim istemez ki hayattan sahneler koparmayý
ve o sahneleri ileriye ya da geriye sarmayý
kim inanmak istemez ki ölümsüz kahramanlarýn varlýðýna
fiþin çekilmesi yüzünden filmin yarým kalmayacaðýna…

hayatýmýz Mathilda
fýrtýnalý ruhlarý taþýyan bir gemiydi
sakin denizlerde batan
her þeye raðmen filmimiz
kapalý giþe oynayan
muazzam bir sanat eseriydi...

bütün sularýn taþkýn dalgalarýnda bir martý
baharýmýn gülen yüzünde bir çiçektin Mathilda
yazýk ama sadece bir filmin uzunluðu kadar
misafiriydim yüreðinin...
Josef Kýlçýksýz
Sosyal Medyada Paylaşın: