Bağışlama Beni

Tarih; Þimdi’yi karalarken kara kaplý defterine...
Ýki adýmlýk yolda...
Nasýlda uzaðýz birbirimize!

Geçit vermeyen, uzak dað köyleri gibiyiz.
Zemheri vurmuþ sevdamýzý!
Kavuþmak; Kaçak çay tadýnda...

Türkümüz hapsolmuþ dilimize!

Yolumuzu Eþkiya kesmiþ!
Kurt basmýþ umudumuzu!
Adýmýz ahvalimiz haritadan silinmiþ!

Nasýl böyle uzak düþtük?
Bu kadar sýký baðlýyken, bu kadar kolay nasýl söküldük?
Mevsimsiz açan çiçekler gibi;
Nasýl böyle ilk ayazda döküldük.

Herkesten geç tanýmýþ, ama herkesten çok sevmiþtim seni

Þimdi...
Revamý bakmaya doyamadýðým yüzünden mahrum olmak?
Revamý sesinin her týnýsýný ezberlemiþken, sesini duyamamak?
Revamý tenine dokunamamak, elini tutamamak?

Belki sýðýnacaðýn bir liman olamadým sana, ama çok sevdim!
Öyle sevdim ki...
Bir anlýkta olsa bakýþlarým, baþka bir kadýna denk geldiðinde;
Seni aldattýðýmý düþünüp, kendimi suçlayacak kadar çok sevdim.

Sende seversin sandým!
Çok sevmek ikimizede yeter sandým!

Senin uðruna girdiðim her savaþta gövdem kan tarlasýna dönünce;
Acýmý hissedip, ellerinle ecz’a olursun sandým.

Aþk zehir zýkkým olupta, kendimi efkara vurunca...
Ýki kadeh benimle içersin sandým.

Gövdesinden kýrýlan aðaçlar gibi boylu boyunca düþünce...
Tutup kaldýrýrsýn sandým.

Arkana bile bakmadan giderken, sessiz çýðlýklarýmý duyunca...
Deri dönersin sandým.

D ö n m e d i n!

Dönmedin sevgilim!
Kimbilir hangi suçun mahkemesinde yargýladýn beni?
Ebu cehilden kalma bir nefretle ipimi çektin!
Beni Yusuf kuyularýna atarken…
Kimbilir hangi peygambersiz dine kurban ettin?

Sen arka bahçene, kefensiz gömerken beni…

Biliyorum hiç ama hiç piþman olmadýn!
Denizlerimdeki bütün martýlarý bir bir öldürüp!
Yeni aþklara yelken açtýn!

Belkide hiç sevmedin!

Belki çok kýrýldýn!
Belkide çok kanadýn, böyle kanattýn gözlerimi!
Bu yüzden baðýþlama!
Sakýn baðýþlama beni!
Çünkü ben baðýþlamadým seni!







Sosyal Medyada Paylaşın: