Platonik bir hiçlikti aşk.
Karþýlýksýz yankýlanan seslerin týnýsý
Uçsuz bucaksýz kadim daðlardan
vuruyor hayatýn attýðý yere
Hayat donup kalýyor,
morg masasýnda yaþamýný yitirmiþ bir ceset gibi
Her þey anlamsýz hezeyanlarla bütünleþiyor
Biraz da hiçliðin sessizliðini dayatýyor sanki.
Aþk bir hiçlikti belki de
Belki de gözlerimizin içinde dolaþan kelimelerin
Kör,saðýr ve dilsiz olmasýydý.
yani þimdi þu yürüdüðüm kaldýrýmlarda
birileri var mý diyorum
Þu kalabalýk sahiden yaþýyor mu?
Ve Büyük marketlerin ve kapitalist awm’lerin camlarýnda
yanýp tutuþan neon ýþýklarý bir hezeyan mý yoksa
yoksa ellerim deðse kirlenecek mi her þey
þimdi camýn içine dalsam
içinden geçecek miyim bu saçmalýðýn
ve ben hangi kýyýsýndan yürüyorum bu saçmalýðýn
Hangi þehrindeyim?
Hangi þehrin prangalarýyla esir alýndým?
Hangi þehrin platonik hiçliði ile yaþýyorum?
Ne fark eder ki diyorum kupkuru dudaklarýmla
Ýçimde esriyen bir rüzgar
Nereye sallanýrsam oradayým
Nereye dönersem o þehirdeyim.
Ruhum kabzedilmiþ sarýþýn bir tufan
Ýçimde birinin nefesi var durmadan
Dumura uðradýkça ne þehir
ne de sýnýrlar kalacak.
Her þey kimsenin deðmediði
sanal bir hiçlik olacak.
Ve her þey kimsenin deðmediði
Sanal bir kýyamet olacak.
Kýyamet kopacak platonik bir hiçlikte.
2015 nisan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.