Ýlkbahar denilince kýrlar gelir aklýma… Kelebeklerin dansý ve göçmen kuþlar gelir! Çok deðiþirim birden, bir hal olur þeklime; Rengârenk çiçeklerle, zümrüt yokuþlar gelir...
Bana bahar demeyin, aklým çýkar baþýmdan! Gözüme bir renk gelir, her yer yeþil görünür... Baþka bir þey görmem ki þu sevinç gözyaþýmdan Kýrmýzý dallar bile, yeþillere bürünür...
Oðlaklar çiçek gibi görünür ya gözüme! Seçmek zor kurbaðayý, o caným nilüferden... Çok ýlýk bir yel eser yeþillenmiþ yüzüme; Son kýrlangýç ta döner çýktýðý son seferden...
Yedi renk gök kuþaðý, bin bir çeþit renk olur! Hangi renge sorarsan, adýna hep yeþil der… Sanýrým ki ilkbahar, ol cennete denk olur! Yemyeþil saçlarýna, güller takýp ta gider...
Önce bir mart gelmiþti, hala kýþ kokuyordu! Ne bir tek yaprak vardý, ne de bir çiçek açtý... Leylekler yuva için, yerden çöp söküyordu; Nisan ile canlýlar zevkten kendinden geçti...
Sakýn bahar demeyin, ayran aklým su olur! Bilirim her mevsimin kendince deðeri var... Kýþ soðuk, yaz çok sýcak, her yerde pusu olur! Yalnýzca ilkbaharýn gönlümde çok yeri var...
Antalya-2015/04
Halil Þakir Taþçýoðlu Sosyal Medyada Paylaşın:
halilşakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.