Hiç işte
.
nasýlda kendine yontuyor þehri insan
kendi sessizliðine söz çoðaltýyor durmadan
her merdiven tek adýmlýk oysa, ayaklarým en yorgun iþçisi ayrýlýklarýn
yosun kuþlarý temizliyor denizi, mavi týkanmýþ aklýna birinin
ortalýk su yangýný, lütfen daha fazla aðlamayýn
kaldýrýn çöplerinizi kalbinizden, kapýmýn önü sadece hoþgelmeler için
gözlerimin ucunda bir buz pembesi, bir kýrýlgan yeþil
dudaklarýmý deðince kaybolacak gibi dudaklarýnýn yeri
bu an; adýný sonradan hatýrlayacaðým
bu an; omuzlarýmda baþý boþ gezen saçlarým için
ucundan koparýp kaçtýðým taze ekmek kokusu
hatýrlamak; kendini düþürdüðün en kaygan zemin
buzlanan kalpler ansýzýn çatlar ve soðuðuna donakalýr aklýn
o hep sýcak tuttuðun yataðýn bir köþesi, intihar yerin
ve bu an itelendiðim, yörüngesi kaymýþ evrende
yolunu korumak uðruna neleri denge ettiðim
hayat: üzerimden kalk þimdi, daha fazla çýðlýðým yok
siliniyor kara kutu belleði
sonsuz deniz yollarý açýlmýþtý oysa önümüzde
aþkýn o mermer inadý olmasaydý ve kan inadýna kýrmýzýda durmasaydý
toprak kapaklanacak uðultuyla , birileri tekrar yapacak bu taslaðý
küçük kesikler atýyorum acýlarýma
geri dönüþümden yapýlmýþ her þey gibi elleriniz de
bir hiçlik için, bir derin mor uyku, bunca þamata
ve kesin dönüþ yaptýðým o yer hep bulutlu
gökyüzü bahçesinden bir salkým üzüm uzanýr
iþte cennetin yeri ,avuçlarýný yukarý kaldýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.