Kapı

.
alacaným
bilsen yumruk kadarým
bir sessiz kavga, kargaþanýn ortasýnda
yön göstermiyor gözlerinin tabelasý
bahçem yok, iki göz odayým

doðudan batýya kanayan bu toprak
baþýmýzdaki bu sessiz mavi
ve dudaklarda o tütün þerbeti
bir sözün beline vurup su olup dökülmek türküye
aðzýmýza dikilen bu sahte gülüþ
ya ellerimiz kimin unutup gittiði

al ve ötele benden zamaný
sana tazeleniyor bir tek, sana eskiyor
tenimin tozuyan þehri

yerim gözlerindeki kavganýn ortasý
dönüp dolaþýp geldiðim
önüne attýðým kalbimi, o en son kapý
yüzün: çoðalan bir orman pusu
gece: rengi solmuþ bir çarþaf uykusu
ellerinden döndüm yine az evvel
karanlýðýn dibi tutmuþ
kaldýrýmlar teneke çalýyor sessizlikten
topuklarýmdan sürüklüyor aklýmý
dýþarýsý çingene þarkýsý

göksel aðzýný deðmeden geç hadi
düþürdüðüm tek bir söze
uzaklýk ayarýný iyi yapamýyor kalbim
kalbim: göðsümün ortasýnda altýndan süngü
yüzün: binparça ayna sesi
.
Sosyal Medyada Paylaşın: