Son sigaram her seferinde çabuk bitiyordu nedense. Ve son sigaramýn dumaný,hep gözlerimi yakýyor. Haykýrýþlarýn çaresizliði ýzdýraplar çektiriyor. Ve yalnýzlýk tek kiþilik deðildi, Hiç kimsede bilmiyordu. Gözlerindeki salýncakta sallanmayý, Elimdeki yap bozun son parçasýný getirmeni isterdim. Boyama kitabýndaki, hiç bi rengi yakýþtýramadýðým resim olmaný. Birde nefesinin rüzgarýnda ferahlamayý.
Dünya günlerin tek tek düþtüðü eski bir kum saati. Ve bu kaçýncý kum tanesi bilmiyorum. Aðlamaya hasret geldiðimizden midir aðlayarak geliþimiz. Birde karamsarlýðýn anahtarý hep kayýp. Çözemiyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.