MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ZAMAN VE BİZ
ünal beşkese

ZAMAN VE BİZ





Arnavut kaldýrýmlý sokaklarda geçerdi çocukluðumuz
Evcilik oynar,topaç döndürür,çember çevirirdik
Gülen yüzlerimiz vardý güneþ yanýðý,’daha fazla’ ne demektir,bilmezdik
Huzur ve þükür bahçelerinde,kâðýttan topumuz,bezden bebeðimiz,
Ve sevdâ nedir,bilmeden sevdiðimiz sevgililerimiz
Az mý takýldý yýldýz uçurtmalarýmýz çam dallarýna
Yýldýzý sen,hâlâ kuyruðunda asýlý, sallanýr,titrer yüreðimiz...

Þimdi bir yudum sevgin,bir yudum elâ bakýþ ve bir yudum gülüþün,
Bir sohbet dolusu yaþanmýþlýklarýmýz olsun yýllanmýþ mezelerimiz,
Varsýn,öylesine sarhoþ,geçip gitsin günlerimiz
Gel,’þerefe’ deyip çýnlataým,boþalsýn dudaktan kadehlerimiz...

Gel,hiç gerçekleþmeyecek düþlerini de analým gençlik günlerimizin
Beyazýt mydanýnda,yere düþmüþ kuru yaprak gibÝ ezildiðimiz...
Nasýl yanarým o zaman tutamadýðým o sýcak ellerine
Ve nasl yanarým bilsen, yarým býraktýðýmýz özgürlük türkülerine.
Bilemezdik,kimin elindeydi silah,kim atýyordu o can alan taþlarý,
Kimi þehit sayýldý,kimi vatan haini,birer birer yitirdik
Daha sevdaya doymamýþ o can arkadaþlarý...

Dümensiz gemilerle açýldýk sonra açýk denizlere,
Ne dalgalar yedik bodoslamadan,ne rüzgârlar uçurdu saçlarýmýzý,
Ne yalancý limanlara sýðýndýk; fahiþelerle dolu.
Gün oldu; sevdâ rüzgârlarýna aç kaldý yelkenlerimiz,
Güneþe hasret günler yaþadýk,sonunda kurtulduksa biz
Bir deniz feneriydi yol gösteren,karanlýðýma ýþýktý gözleriniz...

Ýstersen gel,günü yaþayalým þimdi,
Býrak,öpsün çýplak ayaklarýný çapkýn dalgacýklar
Býrak,kumsal da sarhoþ olsun koklayýp teninin o kadýn kokusunu
Bak,gün batýþý aksetmiþ yüzüne,þimdi saçlarýn kýpkýzýl
Varsýn kýzarsýn yanaklarýn, tuttukça ellerini tutuþan yüreðinin ateþiyle
Varsýn,bir yandan hüzün de girsin dalgýn bakýþlarýma,
Aldýrma,sen,eflâtun akþamýn eflâtun sevgilisi ol,dol avuçlarýma...

Bu son güzel saatlerimiz,bak,eflâtun akþamlar da kararacak birazdan,
Birileri kuzgûni siyaha boyamakta gökteki tüm yýldýzlarý
Ve köpek balýklarý mý yutuyor bilmem,suyun üzerindeki yakamozlarý...
Ne çabuk öðrendik ’daha fazlasý’ demeyi,hem bedelini hiç sormadan
Güneþte kusan asfalttýr þimdi parlayan o arnavutkaldýrýmý yollarda
Ve uçurtmalarý yok artýk çocuklarýn,
Umutlarýdýr takýlýp kalan,kuru dallarda...

Ünal Beþkese





Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.