Eskimiş gölge....

Tek aðaç duruyor; yalnýz baþýna
Güneþ gövdesini seviyor yavaþ yavaþ
Gölgesi; karanlýða arkadaþ aydýnlýk yerde
Rüzgar fýsýldýyor yapraklarýna ýlýk ýlýk
Bir sevda masalý çýnlýyor gölgenin karanlýðýnda
Acýlar kayboluyor masalýn naðmelerinde
Gökyüzü maviliðini veriyor sonsuzcasýna
Uzaklardan siyahlaþmaya baþlýyor beyaz bulutlar
Gölge aðlýyor;
Yapraklar dallarýyla vedalaþýrken
Damlalar dökülüyor gövdesine aðacýn
Yeni umutlar için temizliyor bedenini
Yeniden güneþ gelecek
Yeniden rüzgarlar þarký söyleyecek yapraklarýnda
Eskimiþ gölgelerin yerine yenileri gelecek
Tek bedende binbir þarký fýsýldanacak
Yorgun bedeninden topraða düþen gölgesine aðacýn
Güneþ býkmayacak; rüzgar susmayacak
Yaðmur sýrasýný bekleyecek yýkamak için
Hayat devam edecek ben olmasam da aðacýn gölgesinde
Fakat;
Fakat ruhum ziyaret edecek ve dinlenecek her zaman
Sevda naðmesi fýsýldayan aðacýn eskimiþ gölgesinde...

Metin Kaya ÝLHAN
Faroz
TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın: