ANLARSIN

“hiç bir silgi, geri vermiyor sildiklerini”


bazen buðulu bir camýn arkasýnda kalýr hayat!

topraktan gelinip, topraga gidilen bu yolculukta
ölüm gerçeðinin yanýnda, yaþamýn koca bir yalan olduðunu anlarsýn.

bir çocuðun gözlerindeki o mutluluk ýþýðýný görünce
bir annenin çocuðu için, neden feda olduðunu anlarsýn.

yaðmurun neden aðladýðýný, sýrýlsýklam aþýk olunca anlarsýn.

hayallerin aðýr gelir uður böceðinin kanadýna
kirpiklerin ýslanýr gözyaþýn yanaðýndan süzülür
o an aðlatmanýn deðil, asýl maharetin güldürmek olduðunu anlarsýn.

kendinden vazgeçip baþkalarý için yaþamaya baþlayýnca
zamanýn ömrüne açtýðý yaralara alýþýnca
bu karanlýk ormanda, tek baþýna bir aðaç gibi yaþlanýnca
çevrendeki kalabalýk sürüye raðmen…
aslýnda yapayalnýz olduðunu anlarsýn.

en çok sevdiðin, en zayýf yerinde vurur
sessiz çýðlýklarýný, en yakýnýn bile duymaz
canýmdan can dediðin, yýldýzlar kadar uzak kalýr
öyle günlerin olurki…
uçurumun derinliðini, uçuruma düþmeden anlarsýn

sevilmenin deðil, sevmenin ölümsüz olduðunu
hiçbir karþýlýk gözetmeden sevince anlarsýn.

küçük bir rüzgarla bütün kapýlar yüzüne kapanýr
gitmez sandýðýn, vedasýz çekip gider
iþte o an…
aþk deyince neden susulduðunu anlarsýn.










Sosyal Medyada Paylaşın: