Siz, hiç hüzün meyvalarý topladýnýz mý kurumuþ dallardan, Hiç hüzün yaðdýrdý mý bahar yaðmurlarý sizin bahçelerinize? Ya da, hüzün þarkýlarý dinlediniz mi Kumsalda sönen dalgalarýn sesinden? Hiç nem vurdu mu gözlerinize Kýrýk bir telekle, dökülmüþ darýlar yadigâr kalmýþ Boþ bir kuþ kafesinden? ...
Ben, her akþamüstü, güneþle beraber kaybolurum Hüzün rengi bulutlarýn ardýnda, Trenler, hasret kokan hüzünler taþýr bana düdük düdük, Sigaramýn her nefesinde, hüzün çekerim çiðerlerime, Hüzün kokar benim karanfillerim, güllerim, Düþlerimde hep hüznü okþar, Senin ellerin diye,ellerim...
Benim þiirlerimde, sevdâlarýmda, gözlerimde hep hüzün var, Yüreðimi daðlar durur sönmeyen bir kor gibi hüzün Ve her hercâi menekþede Bana bakan Mahzun yüzün......
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.