BİR SES
Bir ses duyuluyor,
Saðýr kulaðýmýn dibinde...
Bu ses ki;
Bir tutam melankolik cümlelerdi,sanki...
Cümleler’in içinde,eskimiþ,birer anýydý!..
Anýlar’ýn içinde,yýrtýlan,tek tek bütün resimlerdi..
Resimler’in içinde,yitirilen,bir sevgi eksikliðiydi..
Sevgi’nin içinde,kaybolan,sol yanýmda bir sen idin!...
Bu ses ki;
Daðýnýk odam’dan uzaklaþan bir ayak sesi...
Çatlamýþ duvarlardaki bozuk saatlerden,kaybolmayan,
-Tik tak-sesi...Evet,o ruh morartýcý ses idi!-Durmadan tekrarlanan...
Hayýr,bu ses:Akýl ile yürek arasýndaki baðý delirten bir ses gibiydi!..
Hayýr,bu ses:Kýrýk vaziyette bulunan kalbi’min,bozuk ritim atýþ sesi idi!..
Hayýr,tam aksine olan bu huzurlu ses:Tavan arasýnda unutulmuþ,radyo ve gramofonlar’dan çalýnan kýsýk bir ses idi...
Hayýr,bu hüzünlü ses:Tuhaf adam olan Cemal Süreya’nýn aðzýndan,yaþayan þiirler’de ki solmuþ kafiyelerin direniþ sesleri idi!..
Hayýr ya da evet,arasýnda kalan bu ses:O’nun þiirlerinde aðlayan bir kadýn’ýn,uzaklaþan belki de ömür boyu silinmeye mahkum kalan,titrek adýmlarýndaki ses idi!...
Bu ses ki;
Hepsi,ben rüyada iken;
Kulaðýma doðru yankýlanan buðultulu bir ses’ti,sanki!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.