Kim Bilir
Umutlarý ellerinden alýnmýþ insanlar
Bazen nefes alýyor gibi görünseler de
Ýçlerinde sadece kuþlardan cesetler taþýrlar
O da kimselerin göremeyeceði kadar.
’Ben sensizlikten yoruldum
Madem bu yol sana çýkmýyor
Elveda sevgilim.’
Son sözleriydi kadýnýn
Hoþçakal diyen kadýnýn gözyaþlarýný
Sevgi olarak algýladý adam
Oysa ki o yaðmurlar
Boþa geçmiþ bir zamanýn aðýrlýðýydý
Ne zaman hesapsýz sevmeyi baþarsa
Yapraklarý sararmýþ bir gülün yýrtýyordu dikenleri içini
Bir geç kalmýþlýk sarýyordu bedenini
Diyordu
’Gidelim uzaklara
Biliyorum geç kaldýk
Geç kaldým
Geç kaldým
A f f e t bizi’
Hayallerden uyanmak
Gökten yere çakýlmak gibiydi
Bitmiþti toz pembe rüyalar
Kurtulmuþtu aþk bildiði yalandan
Bir kuþ kadar özgürdü artýk
Adam
Yalan-dolan bir aþkýn esareti olmaktan çýkmýþ,
Huzurun kollarýna uçmuþtu
Belki de onun için, bu acý bir son buluþtu
Mutluluða arzuyla yeniden dokunuþtu
Kim bilir
Kaç seven gitmiþti böyle sevdiðinden
Sevilmediðinden deðil
Ça re siz li ðin den.
20.03.2015
Rasim Yýlmaz