Bu akþam fânilerin en bahtiyarýydým.
Koptum adsýz ve ruhsuz kalabalýktan
Uzaklaþtým
Ufuksuz iþtahlarýyla yavan ve kendini beðenmiþlerden
Âlem büsbütün tenhalaþmýþtý
Aðýr Aðýr
Çekti ay ýþýðýný
Gecenin, karanlýklarýndan
Gökyüzü siyah kuðu gibiydi
Hafiften bir rüzgâr esti
Kasvet cebimde bir bulut peydahladý
Durup dururken
Kardeþlerimi emzirirken annemin söylediði ninniler aklýmdan geçti
Hiç býrakmayacakmýþ gibi abdalýn elini sýktým
Allahtan baþka kimse bilmiyor
Sevimsiz, hüzünlü þeyler hissediyorum dedim
Uyku rest çekip terk etti gözkapaklarýmý
Ýflas organlarýmý yokluyor
Kalbime doðru usul usul ilerliyor canhýraþ
“Tanrý insanýn sýrrýný söylemez kimseye,” dedi
Yüce Tanrý’ya güveni tam olanlardan biriyim bende
“Nedir hüzün?” diye sordum
“Ruhun kaybettiði ilk savaþ,” dedi
Býçak gibi battý tenime sevimsiz cümleler
Sýmsýký kenetledim ellerimi birbirine
Sustum, sustum, sustum
Duygularýmda ruhani bir patlama oldu
Sevinç sevinç üstüne kalmadý iç dünyamda
Sanki
Pentagram yýldýzý koptu yerinden
Düþtü, ritüelin ortasýna
Bir çýðlýk yükseldi,
Yardý! Gecenin göðsünü
Heybetli daðlara abandý
Bi tarafim haþim’ yeri bi tarafim ateþ çemberi
Unutulmuþ gelenekleri ölülerimizin
Dünya egonun görmek istediði gibi
Adapla adapsýzlýk arasýnda sýkýþan edep!
“Sevgi”
Kozasýna çekilmiþ kanadý defolu kelebek gibi
“Merhamet”
Sanki iþkence sonrasý vurdumduymazlýða teslim olmuþ gibi
Hayat ölümle sürtüþürken
An zamanla yarýþýrken
Zaman mý deðiþti? Ýnsanlýk mý?
Ne çok ”?” var, sigara yaktýrýr adama
A benim penahým! Meçhul abdalým
Bir cevap buldun mu? Lara?
Zamaný konuþmak gençlikten konuþmak gibidir
Ne fiyatýný biliriz ne de deðerini
Egoya kapýlýp kanma
Bu çaðýn da düzeni böyle
Umarým farkýndalýðýn farkýndasýn
Deðilsen de eh o zaman
Peki, nedir Ego dediðimiz?
Bencilliðin soyundan
Melek yüzlü
Babayiðit
Makbul
Kravatlý civanlara
Kral sofralarda
Menfaatin þerefine
Kadeh kaldýrtýr
Bir gün ölümün geleceðini bile bile
Nedir menfaat?
“Menfaat”
Öyle lanet bir þey ki
Kardeþe kardeþin lokmasýný saydýrýr
Nedir bencillik?
Allah baþa vermesin
Zehirli sarmaþýk gibidir
Nasýl ki zehirli sarmaþýk sardýðý aðacý bir süre sonra kurutursa
Bencillik de ruhunu sarar ve bir süre sonra
Aðaç gibi insanlýðýný kurutur
Nedir insanlýk?
Daima gözden geçirilmeyi gereksinen
Çeþit çeþit insan var
Aþýnda alýn teri olaný var
Arsýzý var, hýrsýzý var
Edeplisi var, edepsizi var
Emanete ihanet karýþtýran var
Merhametlisi var, merhametsizi var
Maalesef
Dürüst olmanýn
Çok aðýr bedeli var
Nedir merhamet?
Evrenin direði
Ýnsanlýðýn olmazsa olmazýdýr
Mesih’in bedeninden dökülen ter gibi
Ateþin üstüne düþen bir damla su gibi
Adý konmadýk binbir baþlý ýrmak gibi
Suyu çekilmiþ duyularý yeþertir
Nedir evren?
Kapaksýz kitap
“Ýlhai”gücün ihtiþamlý eseri
O Tanrý ki, ne eylediyse güzel eyledi
Buna “Aþk ”da dahildir
Amma
Bu kubbe altýnda insan eli deðdiði yeri talan etti
Nedir aþk?
Aþk mý?
Ýçinde aþk taþýyanýn nefes almasý zahmetli olur
Dile getirmek mahremine halel getirir
Aþk, ulvi kelimedir
Mahrem gibi, vuslat gibi, hicran gibi; ama mutluluk gibi de
Bazen bir gözde görürüz onu, bazen bir yüzde
Bazen meltemle gelir, bazen þimþekle
Bazen þarap olur sarhoþ eder, bazen iman olur uyulur
Bazen köz olur yakar, bazen derya olur boðar
Bazen sýr olur saklanýr
Meçhul abdal
Güzel insan!
Sana diyor ki kalbim
Ýþittiklerimi kitaplarýn arasýnda saklayýp kurutasým geldi
Sanki melale bir teselliydi
A be Abdal
Kendime nereden baþlamam gerektiðini bilmiyorum
Muðlak hayatýn içinde sýrtýmý geceye dönüp
Bir mendil gibi oturup gözyaþý beklerim
Her yeni güne bir prozac’la baþlarým
Hüzünlerimde korkunun nabzý atar
Aklým ninni dinleyen o þehla bakýþlý çocuklarda kaldý
Sol, göðsümde
Eskiden kalan bir aðrý izi var
Herkes gibi
Herkesin ortasýnda
Açýp göðsümü göstermedim
Hem hangi aðrý diðerini geçmedi diye ayýplar?
Ne saçma! Ne budalaca!
Ýncinme gibi rezil bir hassasiyetim var
Ýncindim abdal! Ýncindim ama incelemedim
Tahammül deryasýnda kütük gibi sürüklendim
Kýyýya çýktým
Ayaklarýmý çakýllar parçaladý
Dudaklarým zýlgýt yemekten çatlak
Kalbim mi?
Kabuk baðlamadý hâlâ
KAYIP YALDIZ