GÖNÜL YAYLAMDA NEVBAHAR,
DUYGULARIN ÞÖLENÝ VAR...
Korkular kadar evhamlý; bengisu neþelerden derin,
Duygular taviz vermedi, soylu efendilikten.
Yürek kilidinden muhkem; simli menekþeden narin,
Duygular taviz vermedi, firgatimsi güvenlikten.
Revani aþklardan pembemsi; kollektif düþlerden nikbin,
Duygular taviz vermedi, gülücüklü esenlikten…
Yýldýzlarýn küllenen gözü harlar,
Sevda platosuna üþüþür hatýralar.
Alevle donanýr arzular geceyarýsýna yakýn,
Dorukta höykünmüþ tutkularý baþ-göz eder damar…
Lif lif yaðmur nisan ayýnda; gönül yanmada muhabbetten,
Duygular taviz vermedi,
Zülüfsü dirayetten.
Bozulmamýþ ütülü karýn kâkülündeki çamda,
Yudumladým keyf dudaðýmla,
Gönlümün kýþ köþesi zevkini…
Can destegülden kavilli; güzellere dem versin düþlerden,
Duygular taviz vermedi,
Canansý sükûnetten.
Gökyüzünde odaklanmýþ zinde þubat güneþinde,
Senli ýþýk motifinin binbir çiçeðinde,
Günaydýnlara uladým yaz köþesi zevkini…
Sevgiye ayarlý harmandalý yürek; özlem trenleri geçer içinden,
Duygular taviz vermedi,
Bestemsi metanetten...
Yüreðim gökçül bir edip kuþ,
Dün ve bugün her þey daha deðiþik daha hoþ.
Düþleri kuþandým, zamanýn özengisinden asýlýp,
Heybeme sevgi doldurdum. Yarýnlar atlas yokuþ…
S. Edip Yörükoðlu