.. “-ne zaman kendi kendini avutan, eleri pis, periþan, yüzü yol-yol kirli, gözyaþlarýndan eline geçen, baþka çocuklarýn bozuk oyuncaklarýnýn parçalarýyla sözde oyun oynayan bir çocuk görsem köyü hatýrlarým,
köy çocuklarýný köyden þehire göçme sevdasýndaki ana-babalarýn, tercihini sormadýklarý çocuklarýný
gündeliðe giden analarýnca kendi baþýna býrakýlan köy kökenli çocuklarý, daha adým atmaya baþladýðýnda çileli bir hayata bir ucundan baþlamýþ,
uzak diye köyüne dönememiþ, okulda yatýp-kalkan, badanacý, hamal, inþaatlarda, kiremit ocaklarýnda sigara içerek aklýsýra delikanlýlýða adým atan baþkalarýnýn gözünde böyle böyle adam yerine konulmayý uman þehirdeki köy çocuklarý
onlar ki; güya kendi kazandýðý parayý harcayan beleþ bulduðu ömrünü har-vurup harman savuran
onlar!bir yerlere gelmeye çabalayan
onlarýnki! kendinden önce .. kendinden sonrakilere adanmýþ
onlarý yaþatmaya odaklanmýþ bir yaþam.” ….
“-iþte… öylesine bir yaþam felsefesi þehir eþkiyalarýnýn hedefi, yoldaþý, harçlýðý, harcadýðý, rakibi, menbaý köy çocuklarý,
kendi ayaklarý üzerinde durmaya çalýþýrken ayak iþlerinde heder olan ayakkabý boyacýsý lastik ayakkabýlý köy çocuklarýna yanarým…
yanarým....
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.