düðün olalý senesine varmadý da(h)a daa çoluk-çocuk da yok bi ðün gayfadan geldim evde bi durgunnuk var Allah var ya aklýma biþiy gelmedi
garýya seslendim “-gýýý” kimse yok anam hemen atýldý “-gelin suya ðetdi ay Memet” emme sesi garakgýn ..
öyün vahtý benim gelce(ði)m belli gahýrlandým emme ordan bi çomaç aldým boðazýma durdu vallahi-billahi,
aþþa endim ahýr kürünecek davarýn batmalarý samanlanacak hayvannar sulancak köy yeri iþde, bilisin ya bireþ de sövelek-sayalak etmiþ-dutmuþuyundur haralda
geri gayfaya vardým ben daha ilerden gelikene “-bura ðel bi(r) eniþde” deye adý ilazým deðil biri höyle gayfanýn öte yanna doðru söykeldik etdi-edemedi adam suþluymuþ gibi, yere bakalak elindeki tesbihi gerdirelek bi(r) kaþ tur atdý beni suþlar gibi, agalýk edalarýnda “eniþde be!” dedi .. ne ðadag bekledi bilmen..
nayetinde, etdi, edemedi aðzýndaký baklayý geveledi-meveledi bin zahmet çýkardý “-eniþde be.. ev hali olu(r) böyle þeyler bizim gýza da de(y)cemi dedim malla müsaden olu(r)sa hukumuz yoð emme benim hatýrýma bizim akrabayý alýp gelelim sizin gapýya senin habarýn yoðumuþ gibi olmuþ.. olmuþ bi kere.. olmayaydý eyiydi .. boþ ver, sen de biþiy deme hiþ biþiy olmamýþ gibi tabi biz yaþca, baþca senden güçccüðüz emme biz bunnarý senden önce yaþadýðýmýz uçu senden bi adým ilerde tecirbeliyiz annaca(ðý)n, gellabam(r) ileri-ðeri zokurdanmýþ haralda o da anacýnda durmayan deyelek evden çýkmýþ bize ðelmiþ, emme çýkamamýþ hurasý burasý derkene dayýmgile gadak varmýþ görsen valla billa bek nadim bin piþmannar olmuþ iki ðözü iki çeþme geri dönüp de varamamýþ müsadenne ben eletivireyin hinci olmayaydýn eyiydi emme olmuþ bi kere gari sen de biþiy deme küreleni(r) ðeder, yeter ki sen seslenme aðýr ol yeyni olma vay geldiydin getdiydin deme bu bahsý bi ta(ha) da aþma”
“-ne deyon bizimoðlan sen yau” demeye nüzüm galmadý, emme valla –billa baþým döndü o ha-bire biþiyler annadýyo da annadýyo(r) “neyimiþ onun garý gaþmýþ da bita getirmen” demiþ de ben or(a)da deðilin gafam gazan gibi oldu, dünne baþýmda dönüyoru, ki yahay “vay bee” … keþke yer yarýlsada içine girseydim hemi de bu sabi-sübyan , daha dünkü çocuða n’oluyoru baþýmda bi iþ var da emmim-dayým duru(r)kana “vay anasýna be!” öldüm-bittim; ele avradýný tertipmiyiz, mekdep arkadaþýmýyýz, daha dün gýçýnda fisdanýnan geziyodu ne zaman adam oldu bu da! el sýrasýna girdi mükellef oldu..
gala gala buna mý galdýk gerçi Allahý var o bana garþý gusur etmez emme benim de bunu dakdýðým yokdur höyle bi yörümedik ayný bahar nadas etmedik barabar öküz gütmedik iki beþlik bozmadýk gayfada kýyat oynamadýk mencilisde oturmadýk galabada eþek guyru(ðu) kesmedik peþimde av panisi ðibi çevvikler durur emme aldýrman neyeyse..
ha hanýmlar çocuklukdan beri ýrafýklar bu arkadaþ da dýðdýðýnýn dýðdýðý, olmaz olsaydý fýrsantýný gollayomuþ demek ki! vay it oðlu it vay, ulen düþdüðümüz hala bak dýðdýðýnýn dýðdýðý dýþ gapýnýn mandalý garýnýn akrabasý, onun uçu bazý “bacanak”, bazý “eniþde” deyoru iþine geldiði gibi netcede emme…… gocca köyde bundan baþga kimse galmadý mý da bu iþleri halledecek valla bi caným sýkýldý ki sorma “burnumu dutuvusan caným çýkývýrýp gedecek” ta öyle.. yani hinci bu hanýmefendi ömür boyu ayný yasdýða baþkoycaðý beni býrakýp getmiþ de hunun hatýrýna anasýnýn evinden geri gelecek, bana ma(h)kým olacak öyle mi vay anasý be!
gerþi bu tingoza deðil de aklý baþýnda akabir dakýmýndan biri olsaydý baþýmýz göðe mi erceðdi valla odaya pacaya gedemezdim de merem olu ðederdim þükür her iþde bi hayýr vardýr yalan deði..
“-bana bak bilader” dedim neye ðetti, n’oldu m’oldu demecen madem getdi kendi bili(r) valla sakýn getirmeye filen de gakma(yý)n bobam mezerden çýksa da ayaklarýma ðapansa “ý-ýh” bobamýn tahi hatýrýný gýrarýn hele sen, sen bu iþden uzak dur goçum eyiykene kötü olmayalým öykemi senden çýkarmayan bi da(ha) yüz-yüze bakamayýz sen yerinde sað ol..getireyin file demen hurda bi çay iþcen eve gedecen.. o gadak!”
onu orda silkividim gayfaya yöneldim, bireþ konken oynayan vakýt geþsin deye emme gayfanýn gapýsýna varalakdan aklým baþýma ðeldi len o(ð)lum hinci ordan “olmadýk biri ” gakar da “-senin garý neye ðaþdý” derse der mi der, elin aðzý ayran kesen deðil ya büzecen üþ paralýk adamlara ne cuvap-bercen
gapýdan döndüm biri yolumu kescek, golumdan dutcak deye ödüm sýtdý sanki köyden sürdürcek bi suþ iþlemiþiyincek beni bi ter basdý, bi dayfaldým kýý valla eve kendimi zor atdým eve vardým emme; okarý çýkamadým, doðru ahýra, o mubareklerde hala yatýyollar.. olsuuun…. ahýrý yengatdan, bi ðözel sildim süpürdüm vakýt geþcekleyin deði(l) emme bu garýnýn ettiði bek gücüme ðetdi ulen “aldýn” deyen yok, “satdýn” deyen yok “üzümün çöpü, armýdýn sapý” deyen yok olmamýþ gibi olmaycak eyisi mi? bu iþ burada bitsin, gatil olmak iþden deði(l), biri sana gatil desin hýrsýz, pezeme(n)k, döyüs desin umurunda olmaz emme en yakýnnarýndaký, senin birirbirin, ayilenden biri böyle bi sýkýntý verdi mi var yaa gözün dünneyi görmez valla orda oluvusa do(ð)rar köpe(ðe) atarsýn
ulen arkadaþ konak gibi evde üç baþ giþi nerene sýðamadýn yahu bana, benim gibi birine yapýlýr mý bu bundan sonura i(n)san baðrýný gubarda-gubarda gezebili(r) mi o iþ bireþ zor gari ilk iþ býyýklarý kesmeli bundan kelli, erkeðin deye ðezmemeli emme haklý da olabili(r) goya anam bunu “can yoldaþý” bildiydi anamý gýrmayan evde huzursuzluk olmasýn deye de bana deyviremedi belli anama ilaf ettirmeyce(ði)mi bili(r) ne deyebili(r).. ele!.. ezzatýný …?
köyden getmeyi gafaya ðodum valla-billa baþga elimden ne ðeli(r) emme elin adamý öyle demez ki “bi anasýna bakamadý” deller “elin gýzýný gaçýrdý da silkividi” deller “garýynan anlaþamadý, hakýndan gelemedi” deller “çocuklarý olmayo da onun uçu” deller “dulgarý çocuðu deði(l) mi, “ver yesin, ört uyusun” anca bu! elinden baþga iþ gelmeyo” deller “geçinmeye gönlü yoðumuþ da mahanaya bakýyomuþ” deller “garýyý memnin edememiþ o da gomuþ gaþmýþ” deller “iki garýyý badaþdýramadý” deller deler de deler gali.. elin aðzý ayran kesen mi? elle(yh)!!.. ne zorumuþ gardaþ?
beygirleri daradým öküzleri kaþa(ðý)ladým, anca(k) aðþam bi türlü olmayoru … akþam olmayoru ele-ðüne görünmeden bi (y)okarý çýksam anama ýraslamadan eve bi sokulsam otura galmýþýyýn batmanýn gýyýcýðýna erkek adam a(ð)lar mý derler ya gözlerimden siðim siðim yaþ boþanýyoru hinci ben ele ne decen? ele-ðüne irezil olduk, eyi ki bobam ýramatlýk bu hallarýma þahit olmadý gahrýndan gederdi zavallý;
emmi mgil zaten mahanaya bakýp durular “biz elimizinen verip durukana bizim gýzý almadýn da” üsdüne üsdelik bok yeycek gibi bunu aldým gaþdým cekdiðim cereme verdiðim baþlýk da ona keza, hani dedim ya “fakýr osun, bende görsün” deye gülüþüvüdüler.. en yakýnnarým bile göya en yakýnýmdakýnnar uzak yakýn fark etmeyo, demek kiy-ne gardaþýn bile olsa fýrsantýný gollayo tökezivisen de ayaðýn bi kayvýsýn da düþdüðünü görse de bi çýynayvýsa “akreb etmez akrabanýn akrabaya etti(ði)ni akreb çekmez akrabanýn akrabadan çekdi(ði)ni” yalan deði(l).. hayat öyle biþiy iþdee vay beee!
derdimi ele nassý annadyýn ona-buna acýrkana baþýmýza ðeldi Allah var, valla kimseye gülmemiþiyindir, emme Allahdan gelene ne denir, hinci bunda benim ne gaba(ha)tým mar sabah keyindim, mallara endim eþþe(ðe) bindim, ekinneri ðezdim doðru türüs ne gayfaya ðederin ne cýðara içerin ne eller gibi yalan yannýþ iþ iþlerin kimseye “hacat” deye varman kimsenin dedi-ðodusunda de(ði)lin? dedim ya.. emrine bin þükür.. bereket versin bobam ýramatlýk þahit olmadý deðilise, elin içine nasý(l) çýkardýk bizim gýz biðün zabahdan çýkdý geldiydi de eletividiydim gerisin geriye “-ele-ðüne karþý neydiyon bacým sen dön evine hiþ kimsenin habarý olmadan sen benim þapkamý öðüme mi eðdirecen hemen aþþa endim bi çuval dolusu saman “saman bitdiydi de anamgilden almaya ðetdim agam da getirividi” falan de(y)cen “-bi ta(ha) da bu tiyniyetinen gapýmýzý çalmacan o ðadar, gelceðsen de eniþdeynen
yoook bu adamý kesin-kes isdemeyosan o iþ baþga, iki çocuðunan da olsa ömrümün sonuna kadar bakarýn valla evel Allah baþýmýn üsdünde yerin var sen bana ýramatlýk bobamýn hatýrasýsýn, gardaþým deði namýsýmsýn meysuliyetin bende ne olsa
bu ev benim olduðu kadar senin de neye deye sormacan, bana da deyvime, ellere de, o seni ilgilendiri, gol gýrýlý(r) yen içinde galý(r) bak! dediðim gibi, kimseye de deyen deme, sen bi dersin el on daha ekler ardýný aradýn mý sonuna gadar geder de geder piþman olsun valla” .. emme ne fayda
sen eyicene bi düþün, bak çocuklarýn var gakdý elimi öpdü, “-aða beni eletivi” dedi Allah var böðüne gadak ne ben sordum “-neyidi derdiniz” deye ne de o söyledi.. neminazým.. netçeyi deðiþdirmeyceðse demeden duymasan da oluyosa ne eþit, ne sö(y)le garnýyýn doymaycaðý yerde aþlýðýný ünnendirmenin ne gere(ði) var öyle de(ðil) mi sonura hemi arkadaþ, neye eniþdenin izzeti nefsiynen oynayan yau … Allahý var, temiz arkadaþ, kimsenin þerinde-þorunda deðil, doðrusu buydu vizdaným ýra(h)t varýsa bi bildiðin sen annat, Allah’ý var hinci ben onun hiþ öyle gaylangaþ bi iþini abidig-gubidiðini ðörmedim elden geldik kadak çabalayo, fitne-fesat deðil, eller gibi garýsýný, ona-buna amele etmeyoru evinin, çoluk-çocunun baþýnda daha ne isdeyen ben elin adamýndan gapýsý ayrý açýlýyo(r).. onun da var anasý bobasý hýsýmý akrabasý öyl(e) de(ðil) mi
bacýma sormadým emme, aðþam garannýðý týpýrtýdan annadým bizikinin geldiðini (y)okarý çýkdým Allah var ya elime geçeni gafasýna çarpacan doðru geldiði yere kimsenin a(ð)zýný býçak açmayoru en eyisimi ben de hiç oralý olmayan dedim
duralakdan bizim gýz çýkaðeldi “-yau sizin derdiniz ne” demeye ðalmadý anam süprüleðaldý “-bu abýlaya biþiy denmeycek yeter gari burama ðadar geldi kim ne derse desin edemecen gari ben, nere ðadar gederse ðetsin biz de gelin olduk ben böyle þey görmedim ……………” çýðrýnýyo yýrtýnýyo hemi de nassý vay anasý neler oluy muþ daa bizim dünneden habarýmýz yog!
aslý-fesli olduðundan mý evir-zavýr iþde, “aðzýndan akaný kulaðý duymayoru anamýn” dedim de dedim valla aslý-fesli yok ipe-sapa ðelmez hep ayný þey annacanýz..
bizim gýz “-ana sen bi(r) sus, aççýk aðzýný dut, böyle ederseniz valla billa yüzünüze bakman yok öyle demiþ yok böyle demiþ bana ne kime ne.. sen neye güveniyon ýra(ha)t depdi haral sana bakacak, çeneni çatacak i(n)san bu hiiþ öle gýzým mar deye güvenme benim de var kendime ðöre derdim tasam bana kim bakacak”
anam daha söylencek emme bacým “-senin çeneni o çatcak benden medet umma, evim ayrý, yolum ayrý benim de kendi daðýma ðöre dumaným mar benden mafat bekleme” dedi..
bizikine de döndü “-bak biz seni gardaþdan ileri bildik benim dünya da gardaþýmdan baþka kimsem yok gardaþýmýn takkasýný eðdirenin takasýný yolar, gafasýný gýrarýn vallaha da billaha da ederin” lafýný bile bitirmeden gakýnca savýþdý kimsede “týs” yok
anam dulgarý, daha bi(r) öykelendi ha bire söyleniyo, bi cuvap alsa daha zokurdanacak emme annacýnda çýt çýkmayoru gülesime ðetdi, bilemeycen neye valla bakdým ki, garýnýn suçu-muçu yok neye yalan söyleyen hinci o da bize Allahýn bi emaneti anam da cahil, yaþlý bi ðarý o da gayýnnasýndan çok çekmiþ belli bereket versin bizim ki biþiy demeyoru en eyisi alýp garýyý þe(h)rin yolunu dutmalý ne len olu(r) gederiz, aþ mezeri mi var
aklýmý seveyin, garýya “-gak” dedim göz ucumunan, gayat zert! “-neyin var neyin yoðusa topla” dedim garý ayaklarýma gapanýyo “-etme” deye anam da bi gasalma (valla-billa), kendini bezirganbaþý sanýyo
“-yarýn þere göçüyoz” garý bakdý galdý, anam yere yýðýldý gurampa valla-billa garýya iki-üç sardým emme essah hinci ne yalan söyleyen
onun da çenesi açýldý “-benim ne gaba(ha)tým var anana sorsana neytmiþiyin” hazýr fýrsatýný bulmuþakana iki-üþ daha
içeri sürüyvüüdüm içerde birez daha cýngýrdadý bu dýþardan baðýrdým “-þabýk topla ne var ne yoðusa” ün-ses yok þee(hi)rde ben ne bok yeycen benim elimden ne geli(r), neyderin, “elimden kör eþþek su iþmez” valla”
içeri ðirdim ardýndan mandalladým gapýyý maþa buldum maþa tokuç buldum tokuç verip alýp endirdim “-viyakla hey .mýna godumun garýsý” garý yüzüme bakýyo samýtlaþdý “neydiyon sen der gibi” dineldi ðaldý gaþ ettim, o hala bakýnýyo verip alýp çarpýyon yasdýða yorgana yüklüðü deviriyon, etirafda ne varýsa cencere-mencere, bavýl mavýl, gap-gacak, tabak-çanak bizim ki verip alýp yalvarýyo “vurma memed bi ta(ha) olmaycak iki ðözüm öðüme aksýn bi ta(ha) getmecen sýþ .oklarýný yeyen”
neçeden sonura anam gapýya yüklendi yalvarýyo emme nasý “- aðzým-dilim guruyaydý da demeden gedeydim onun bi gabatý yok etme yavrým emdirdiðim südü halal etmen” o yalvardýkça ben aþga geldim verip alýp endiriyon tokucu yasdýða” “-ana sus” …… garý bi(r) yandan viyyaklayo “-ele ele, n’olursun vurma” bende söðmenin bini bi para “-gedelim de netçesen et ana goca eve sýðamadýnýz iki garý” epili bi bu hengame sürdü
eyi de ertesi zabah getmek-ilazým bu iþi gurudalým deyon emme nasý(l) duralagdan kapýyý aþdým garý þorda ters-mers yatýyo etiraf perlim-periþan, yatak balleli emme.. bereket versin bi tabak cam olduðundan ortalýk seçilmeyo anam dizlerime gapanýyo “-getmen” deye
garýya “-gak anamýn elini öp” deye sümsükledim” anam ptretik, nassý deragap can havliynen sarýldý garýya “-getmen”, gözel gelinim, hu delinin aklýný erdir Alla(hý)n aþgýna biþiy de gederseniz ben neyderin” ….
“-aman gadýn yavrým, gözel gelinim.. de hu deliye, akýla geleni dutmasýn pire uçu yorgan yakmasýn benim sizden keyri kimim mar nere ðeder ne ederin gederseniz yemind ossun kendimi intar ederin” oyumuþ..
o da oldu, onca çoluk-çocuða garýþdýk Allah var, garýdan çok ýramatlýk anamýn emeðiynen oldular bi ta ne çeneleri çýkdý ne de birbirlerine “uf” dediler öte ðet, beri ðel demediler “donuz ölüyün körü” demediler emme ne ben ne garý bu gonuyu hiþ aþmadýk üsdünden daþ galdýrmadýk þee(hi)re de ðetmedik tabii..
de! deycem epap, ev hali her evde olu(r) böyle þeyler gelin gýsmý olu(r) da gaçmaz olu mu bizden öncekinner ne çekdi kim bili!”
sen hinci eteðindeki daþlarý at bakalým ben bizim gýzýnan gonuþurun sen halama bek yüz verme onun senden baþga çocuðu var emme senin çocuklarýyýn baþga anasý yok yeðennerime hissetdirtme bence akýllarýndan çýkmaz ölüp-ölesiye her þeyden önemli geçinceme..
sesin karakkýnlýðý : tecirbe : tecrübe nüzüm /nüzum : lüzum, lazým olan, ihtiyaç sabi-sübyan; günah ehliyeti olmayan küçük erkek çocuðu olmadýk biri : boyuna posuna, yaþýna baþýna bakmadan kendini adam yerine koyan, konuþan, ileri çýkan, her iþe burnunu sokan sýradan bile olmayan, hak etmeyen bir kiþi dayfalmak: mide yanmasý, daralmak, bunalmak, ateþ basmasý aðzýndan akaný kulaðý duymamak : aðzýna geleni tartmadan sarfetmek, söylediði sözün gerisini, getireceklerini hesaba katmadan söylenmek mafat : menfaat, çýkar, yardým þabýk / çabýk : çabuk, derhal, hýzlý elinden kör eþek su içmez : beceriksiz, mesleksiz, bir sanat erbabý deðil,
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.