yaþamadan ve hissetmeden hiç bir þiire soyunmaz kalem .............................................
mor bir gecede efsunlanýr düþlerim kelebeðin ateþle dansý gibidir sana çarparken bu yürek nefes nefes
tenimin hiç bir yerinde kalmamýþ o kokun ellerim tutsak yine ellerinin bitmeyen hasretine ve dudaklarýmda arazlý yanýk bir türkü dolanýr sessizce düþer nemrutun eteklerine
ey gönlümü kedere bulayan gönül sultaným þimdi kýrlangýçlar göç eder gönül mabetimden ki su þahlanýr yataðýndan gök kubbe küser bana kýzýl bir þafak vakti ölüm deðerken tenime
dirhem dirhem azalýr gider ömrüm bilirim söyle içimin yangýnlarýna okyanuslar neyler ki ben gözlerinde zamansýz pusulandým bilirim ki...bir daha zulf-ü yare bir daha dokunmaz bu eller
ve ben þimdi hercai bir yürek taþýr oldum sensiz günlerimde ruhum düþerken kimliksiz gölgelerin peþine ve sen gelme görme ve hatta dokunma içimde yaþayan o eþsiz senlerime
ama sen yine de gitme rüzgarlarý peþine kederi içime atma sessizce ceraðýnla tutuþan þu ömrüm bir yangýn yeri ne olur... arz-u endam ederek sevdama dudak bükme
þimdi ben... ömür denilen bu yolun sonuna geldim sen yoksan ne fark eder baþa dönmek
Hasan Ýpek onyedi mart ikibin onbeþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
HASAN İPEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.